کشمیر، نام منطقه‌ای است که زمانی دارای دولتی سلطنتی در هیمالیا بوده‌است و امروزه بخش‌هایی از آن مورد ادعای کشورهای چین، هند و پاکستان است. کشمیر دارای روابط فرهنگی و تاریخی بسیار نزدیکی با ایرانیان می‌باشد.
«نوروز فر خجسته فراز آمد// در موکبش بهار خوش دلبر// آن یک طراز مجلس و کاخ بزم// این یک طراز گلشن و دشت و در// آن بزم را طرازد چون کشمیر// این باغ را بسازد چون کشمر»
«یکی گفتا که در اقصای کشمیر// ز شیرینی نباشد هیچ تقصیر// یکی گفتا سزای بزم شاهان// شکر نامی است در شهر سپاهان// به شکر بر ز شیرینیش بیداد // وزو شکر به خوزستان به فریاد»
«ما را ره کشمیر همی آرزو آید// ما ز آرزوی خویش نتابیم به یک موی// گاهست که یکباره به کشمیر خرامیم// از دست بتان پهنه کنیم از سر بت گوی// شاهیست به کشمیر، اگر ایزد خواهد// امسال نیارامم تا کین نکشم زوی»
«گه ز چین زلف او صد شور در چین می‌فتاد// گه ز چشم جادوش صد فتنه در کشمیر بود// دوش ترکی تیغ‌زن را مست می‌دیدیم به‌خواب// چون بدیدم چشم شوخ دلبرم تعبیر بود»
«آن کیست که می‌رود به نخجیر// پای دل دوستان به زنجیر// همشیره جادوان بابل// همسایه لعبتان کشمیر// اینست بهشت اگر شنیدی// کز دیدن آن جوان شود پیر// از عشق کمان دست و بازوش// افتاده خبر ندارد از تیر// نقاش که صورتش ببیند// از دست بیفکند تصاویر»
«بریشم نوازان سغدی سرود// به گردون برآورده آواز رود// سرایندگان ره پهلوی// ز بس نغمه داده نوا را نوی// همان پای‌کوبان کشمیرزاد// معلق زن از رقص چون دیو باد// ز یونانیان ارغنون‌زن بسی// که بردند هوش از دل هرکسی// کمر بسته رومی و چینی به‌هم // برآورده از روم و از چین علم»
«همانا که شمشیرزن صد هزار// ز دشمن فزون بود در کارزار// کشانی و شگنی و چینی و هند// سپاهی ز چین تا به دریای سند// ز کشمیر تا دامن رود شهد // سراپرده و پیل دیدیم و مهد»
«گو پیلتن رستم زابلیست// ببین تا مر او را هم‌آورد کیست// چو کاموس و منشور و خاقان چین// گهار و چو گرگوی با آفرین// دگر کندر و شنگل آن شاه هند// سپاهی ز کشمیر تا پیش سند»
«فرنگیس مهتر ز خوبان اوی// نبینی به گیتی چنان موی و روی// به بالا ز سرو سهی برترست// ز مشک سیه بر سرش افسرست// هنرها و دانش ز اندازه بیش// خرد را پرستار دارد به پیش// از افراسیاب ار بخواهی رواست// چنو بت به کشمیر و کابل کجاست»
«فرامرز را ده کلاه و نگین// کسی کو بخواهد ز لشکر گزین// بزن کوس رویین و شیپور و نای// به‌کشمیر و کابل فزون زین مپای// که ما را سر از جنگ افراسیاب // نیابد همی خورد و آرام و خواب»
«همه گرد بر گرد ما دشمنست// جهانی پر از مردم ریمنست// همان شاه کشمیر وفغفور چین// که تنگست از ایشان به ما بر زمین// نکوهیده باشیم ازین هر دو روی// هم از نامداران پرخاشجوی»
