مسافرانفیلمیایرانی به کارگردانی بهرام بیضایی و هشتمین فیلم بلند سینمایی اوست که سال ۱۳۶۹ (اواخر سال) و ۱۳۷۰ ساخته شد؛ و سالِ سپسین، کتابِ فیلمنامه‌اش که نوشتهٔ فیلم‌ساز است چاپ شد. بیضایی تا ۱۰ سال پس از مسافران فیلم بلند نساخت.
حکمت: این تنها شرکتی است که همه ما در آن سهم مساوی داریم. نه زبان خوش، نه حق و حساب! هر امید سودی در این شرکت مثل سفته ایست بی محل: در معامله مرگ، ما همیشه زیانکاریم.
رهی: بی جهت خودتو آزار می دی. چرا خیال می‌کنی ما باعث مرگ اونا شدیم؟
. . . من دستم را می‌شکنم و اجازه نمی‌دهم مرا سانسورچی خودم کنید. . . .
بهرام بیضایی، ۱۵ آبانِ ۱۳۷۱، در نامهٔ اعتراض به مسئولانِ سینمایی[۱]
. . . «مسافران» بر میراث عمیق و بزرگ اندیشهٔ ایرانی و روح جمعی او در تمام دوران‌ها شکل گرفته و شعری‌ست که حکیمی آگاه و پراحساس آن را برای ملتش سروده تا از تلخی هجران و افسردگی به در آید.
↑نورائی، جهانبخش. «پیرامون شرّ واجب و برخی از مزایای آن: نگاهی به فیلم «مسافران» بهرام بیضائی از دیدگاه اندیشهٔ زروانی». بخارا، ش. ۱۴۳ (خرداد و تیر ۱۴۰۰): ۱۹۶.
این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید.