مرگ یزدگرد، از لحاظ زبان یک تئاتر شگفتانگیز است. هر بار که میخوانم تعجب میکنم که چطور نوشته شده است؟ یعنی بعد از خواندن مرگ یزدگرد، تازه حدس زدم که شکسپیری که ترجمه میشود، این نیست.
زبان در مرگ یزدگرد در اوج بود. زبانی تند و آتشین و بیتعارف. با چنین زبانی بود که بیضایی − با پیشینهای که از سوفوکل و شکسپیر و ایبسن و قصههای شهرزاد و فردوسی به او رسیده بود − این تراژدی ایرانی را سرود.
