گریه

گریه اشک ریزی در پاسخ به یک حالت احساسی در انسان است.

آ، الف - ب، پ - ت، ث - ت - ج، چ - ح، خ - چ - د، ذ - ر، ز، ژ - س، ش - ص، ض - ط، ظ - ع، غ - ف - ق - ک - گ - ل - م - ن - و - ه - ی

گفتاوردها

خطوط پررنگ، متنی است که در زیر تصاویر بکار رفته است.

آ، الف

«اگر تمام شب را بخاطر از دست دادن خورشید گریه کنی لذت دیدن ستاره‌ها را از دست خواهی داد.»
- ویلیام شکسپیر

ب، پ

«به سودای روزهای دل‌انگیز گذشته گریه مکن، به خاطر حضور کوتاهشان لبخند بزن.»
- رابیندرانات تاگور

ت، ث

«تلخ ترین گریه‌هایی که بر روی گورها ریخته شده است بخاطر کلمات گفته نشده و کارهای انجام نشده است.»
- هریت بیچر استو روباه‌های کوچک فصل سوم

ج، چ

ح، خ

د، ذ

«دلتنگِ نانِ مادرم می‌شوم/و قهوهٔ مادرم/و نوازشِ مادرم ... / و روز به روز/ کودکی نیز در من بزرگ می‌شود/ و به روزهای عمرم، عشق می‌ورزم/ زیرا اگر بمیرم/ از اشکِ مادرم شرم می‌کنم!
- محمود درویش، در «اگر باران نیستی نازنین، درخت باش»، «به مادرم»، برگرفته از نشر سخن، چاپ ۱۳۸۹، ص ۴۵

ر، ز، ژ

«زمانی که چشم به این جهان گشودی، یک روز بارانی بود. در حقیقت آنچه می‌بارید، باران نبود، اشک آسمان بود که به خاطر از دست دادن ستاره‌ای گریه می‌کرد.»
- آنتوان دو سنت‌اگزوپری
«زندگی مانند لبخند ژوکوند است، در نظر نخست به روی بیننده تبسم می‌کند، اما اگر در او دقیق شوی می‌گرید.»
- ژری تایلر

س، ش

«دردی است که پزشکان را به درمانش فراخوانده‌ام/و پزشکی جز اشک‌ها نبود.»^[۱]
- شریف رضی

ص، ض

ط، ظ

ع، غ

ف

ق

ک، گ

«گریه ما وقت تولد از آن رو است که به صحنه بزرگ جنون و حماقت وارد شده‌ایم.»
- ویلیام شکسپیر

ل

م

ن

و

ه

ی

ضرب‌المثل

«با گرگ دنبه خوردن (و) با چوپان گریه کردن.»
«پیش از روضه خوان گریه می‌کند.»
«چه عزائیست که مرده‌شور هم گریه میکنه.»
«خنده کردن دل خوش می‌خواد و گریه کردن سر و چشم.»
«خودافتاده نگرید.»
«سر قبری گریه کن که مرده توش باشه.»
«عاقبت خنده، گریه است.»
«گریه آدم را سبک می‌کند.»
«گریه زن دام زن است.»
«گریه زن مکر زن است.»
«مهمان باید خنده‌رو باشد اگر چه صاحبخانه خون گریه کند.»
«میان گریه‌کنندگان، گریهٔ مادر عیان است.» ضرب‌المثل عربی
«هرکه به‌تقصیر خویش برزمین افتد، نباید گریه کند.» ضرب‌المثل ترکی
«هرکه عاشقت بود، تورا به گریه می‌اندازد.» ضرب‌المثل اسپانیایی

شعر

«آن‌که نان با غم و اندوه نخورد// یا که بی‌گریه شبی را به‌سحرگاه نبرد// نَبرَد پی به‌توانمندی اوج ملکوت// نکند فهم از آن نظم بلند جبروت»
- یوهان ولفگانگ گوته
«از گریه او شب همه‌شب، دوش نخفتم// پیداست ز شوریده که شوریده‌تری زاد»
- شوریده شیرازی
«اندر پس هر خنده دو صد گریه مهیا است»
- مولوی
«باز از افق، هلال ِ مُحَرَم شد آشکار// باز ابر گریه خیمه‌فکن شد به جوی‌بار»
- عارف قزوینی
«بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران// کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران»
- سعدی
«تو نمی‌دانی که دایه دایگان// کم دهد بی گریه شیرت رایگان»
- مولوی
«چون خدا خواهد که‌مان یاری دهد// میل بنده جانب زاری دهد»
- مولوی
«درپس هرگریه آخر خنده‌ای‌ست// مرد آخربین مبارک بنده‌ای‌ست»
- مولوی
«ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود// نور شمع از گریه روشنتر شود»
- مولوی
«زن چو دید اورا که تند و توسن است// گشت گریان، گریه خود دام زن است»
- مولوی
«گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق// کاندرین طوفان نماید هفت دریا شبنمی»
- حافظ
«کسی را که دردل بود درد وغم// گرستنش درمان بود لاجرم»
- فردوسی
«گریه بر هر درد بی درمان دوا است// چشم گریان چشمه فیض خداست»
- مولوی
«هرکه خندید بیش، بیش گریست»
- سنایی
«هنوزم زخوردی به خاطر در است// که در لانهٔ ماکیان برده دست// به‌منقارم آنسان به‌سختی گزید// که اشکم چو خون از رگ، آندم جهید// پدر خنده بر گریه‌ام زد که هان// وطن‌داری آموز از ماکیان»
- علی‌اکبر دهخدا
«من می‌گریم وقتی که فرجام فرشتگان هم مرگ است.»