عزلت

عزلت/گوشه‌نشینی به حالت جدانشینی، انزوا و نبود ارتباط با مردم گفته می‌شود. در اسلام، ممکن است از آداب تصوف شمرده شود.

درباره

گوشه‌گیری

گوشه بگیرم ز عشق عارض خوبان		گوشهٔ چشم نگار اگر بگذارد
از همهٔ عالم کناره سازم، گردون		یار مرا در کنار اگر بگذارد
بر لب خود آب آتشین نرسانم		باد و هوای بهار اگر بگذارد

محمدهاشم میرزا افسر

• «و از فحوای حدیث لا رهبانیة فی الإسلام چنین مفهوم می‌شود که فوائد صحبت از منافع عزلت بیشتر باشد و آدمی را خود طرح خلوت انداختن و به مصاحبت جنس نپرداختن چگونه میسر شود که قهرمان قدرت قاهرهٔ الهی جماعت آدمیان را عرضهٔ احتیاج ساخته و هریک از ایشان را محتاج دیگری گردانیده به واسطهٔ آنکه ایشان مدنی الطبع واقع شده‌اند یعنی طالب اجتماعی ادن که مسمی به تمدن است و مراد از تمدن یاری دادن و معاوت نمودن بی نوع باشد مر یکدیگر را چه بقای شخصی و نوعی این طائفه جز به معاوت صورت نمی‌بندد.»
  • حسین واعظ کاشفی در «انوار سهیلی، باب اول: در اجتناب نمودن از قول ساعی و نمام، مقدمه»
• «آسودگی به گوشهٔ عزلت نشستن است/از بسکه خلق و دسته دسته‌اند.»
  • مفتون همدانی

نوشتارهای وابسته

• تنهایی