فرهاد ناظرزاده کرمانی
فرهاد ناظرزاده کرمانی (۱۹۴۷، تهران) نمایش‌نامه‌نویس، پژوهشگر و دانشگاهی ایرانی؛ فرزند احمد ناظرزاده کرمانی است.
گفتاوردها
[ویرایش]- «در ایران با نوشتن نمایش‌نامه و ترجمه آن، زندگی تأمین نمی‌شود! درحالی‌که اولین دغدغه هر کسی امرار معاش است!»
- «به همه دانشجویان تئاتر توصیه می‌کنم، از دوران خدمت وظیفه برای کسب تجربه در شناخت خود و انسان‌های دیگر، استفاده کنند.»
- «به نظر من برای دو رشته تحصیلی، هر رویدادی، درسی و تجربه‌ای است: یکی تئاتر و دومی حقوق.»
- «نهادینه» (Institutionalized) کردن تئاتر در ایران، فقط از رهگذر دانشگاهی‌کردن آن مقدور و مطلوب است، چرا که دانشگاه زیربنای فرهنگ جامعه است و دانشگاهی‌شدن تئاتر، علاوه بر ژرف و گسترده‌شدن، فرهیخته‌شدن آن نیز هست.»
- «من همیشه گفته‌ام: «هنر نمایش چراغ-آینه‌ای است با تبار دوگانه، ۱. نمایش‌نامه و ۲. نمایش. این هنری که نه فقط خلاصه همه هنرها، بلکه خلاصه زندگی است.»
- «ادبیات هنری است که هستی‌مایه‌اش –ماتریالش- سخن است.»
- «احترام به دانشجو به معنای پیروی از آنان و دانشجوسالاری نیست. هرگز. دانشجو برای یادگیری و آموختن سراغ استاد آمده و نه برعکس. مقصودم ایجاد جو صمیمیت و سهولت پرسش از استاد و در دسترس‌بودن او و پیروی از حقیقت و منطق است؛ و از همه مهم‌تر، پرهیز از خودبینی و خودمحوری و گنده‌دماغی و تفرعن و فخرفروشی است. اگر دانشجویان تواضع را در همه ابعادش از استادشان نیاموزند، از چه کسانی بیاموزند؟»
- «در دنیای بدون مخالف و رقیب نمی‌توان زندگی کرد، مگر آنکه آدم در گورستان زندگی کند.»
- «معلم وقتی با مخالفت یا به چالش کشیده‌شدن مواجه می‌شود، احساس زنده‌بودن می‌کند و اینکه بیشتر باید مطالعه کند.»
- «در هنر و ادبیات، حقیقت مسئله‌ای است که از اصطکاک افکار مختلف روشن می‌شود.»
- «هر انسانی حق دارد نظر دیگران را بپذیرد و نظر خودش را مطرح کند. در دانشگاه آزادی بیان عقاید به اوج خود می‌رسد.»
- «افتخار می‌کنم که بیش از سه‌هزارو ۳۰۰ دانشجو، بخوانید فرزند، داشته‌ام. شماری از آنها حتی بیشتر از فرزند به من محبت نموده‌اند و می‌نمایند؛ «برادر بزرگی» یا «پدری» می‌کنند! خیلی خوب است آدم فرزندهایی داشته باشد که زحمت بزرگ‌شدنشان را پدرانشان کشیده باشند و محبتشان نصیب ما شود! به این می‌گویند دولت بی‌خونِ دل.»
- «در مصاحبه با روزنامهٔ شرق»؛ چاپ ۲ مه ۲۰۱۷/ ۱۲ اردیبشهت ۱۳۹۶[۱]
نوشتارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «حکایتِ دولت بی‌خونِ دل». روزنامهٔ شرق، ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶.
