«موزیک ایرانی در غربت بسیار مشکل شده است، بخاطر اینکه ۳۵ سال است که مردم از ایران بیرون آمده‌اند و همه با ما خاطره داشتند، جوان‌هایی که اینجا درس خواندند، زبان فارسی به آن صورت حرف نمی‌زنند، کسانی که در ایران و در این حکومت می‌خوانند، اکثرشان صدایشان روضه خوانی است و صدایی است که با روضه خوانی عجین شده است. ۸۰ میلیون در ایران زندگی می‌کنند و حتماً صداهای خوبی هم است ولی متأسفانه سیاست در این است که کسانی بخوانند که بیشتر صدایشان به روضه خوانی شبیه باشند، تا هنرمندانی که به دل اکثریت مردم بنشیند.»[۱]
«به عقیده من آدم باید به پیشکسوت خود احترام بگذارد، عده‌ای اینجا آمدند حیا را خوردند و آبرو را بردند و به هیچ صراطی هم مستقیم نیستند.»[۲]
«این حکومت [جمهوری اسلامی ایران ] خاطرات خوب مردم را از بین برده است و نمی‌خواهد که آن خاطرات خوب برگردد.»[۳]
