پرش به محتوا

پژمان جمشیدی

از ویکی‌گفتاورد

پژمان جمشیدی (۱۱ سپتامبر ۱۹۷۷، تهران) فوتبالیست پیشین و بازیگر ایرانی است.

زمین فوتبال برای من نیست، اما این اعتقاد را دارم که اگر کسی وارد عرصه‌ای شد و توانایی انجام آن کار را نداشت باید برود. من مطمئنم که هنر آدم‌های خودش پیدا می‌کند.

گفتاوردها

[ویرایش]
  • «نگاه من به تئاتر، یک کلاس درس است. بیشتر دوست دارم از آن نکات تازه یاد بگیرم. تئاتر دنیای خاص خودش را دارد که اتفاقاتش در هیچ جای دیگری رخ نمی‌دهد.»
  • «عمری است که من به ارتباط مستقیم با تماشاگر عادت کرده‌ام، فوتبالیست‌ها مزد زحماتشان را همان موقع از مخاطبانشان می‌گیرند.»
  • «در تئاتر و فوتبال همان لحظه انرژی را از مخاطب دریافت می‌کنید و این بهترین و جذاب‌ترین پاداشی است که هر کسی می‌توان آن را از آن خودش کند.»
  • «اگر روزی دوست داشته باشم کارگردانی کنم، مربیگری فوتبال را ترجیح می‌دهم. مربیگری و کارگردانی خیلی شبیه هم است. دنیای خودت را بر اساس تفکرات خاص خودت با یکسری آدم می‌سازی و این خیلی جذاب است.»
  • «زمین فوتبال برای من نیست، اما این اعتقاد را دارم که اگر کسی وارد عرصه‌ای شد و توانایی انجام آن کار را نداشت باید برود. من مطمئنم که هنر آدم‌های خودش پیدا می‌کند.»
  • «من می‌توانم اینطور بگویم که پژمان بزرگ‌ترین اتفاق زندگی من بود.»
    • مصاحبهٔ روزنامه صبا با او؛ ۲۸ اکتبر ۲۰۱۴/ ۶ آبان ۱۳۹۳[۱]
  • «خیلی از هنرمندان طرفداران پروپاقرص فوتبال هستند. روز دربی دقیقاً به دو قسمت می‌شوند. یا قرمز هستند یا آبی.»
  • «فکر می‌کنم در همه دنیا، بخشی از ورزشکاران و هنرمندان به عرصه‌های هم ورود می‌کنند. به همین دلیل می‌شود حدس زد نمونه خارجی هم داشته باشد. چون فوتبال ورزشی است که دل همه را برده و فوتبالیست‌های بسیاری هستند که به هنر ورود کرده‌اند.»
  • «به نظرم کسانی که کمدی بازی می‌کنند در زندگی شخصی‌شان هم شیرین و بامزه هستند. البته نه در این حد که مثلاً در خیابان راه بروند و جوک تعریف کنند، اما بالاخره پیش‌زمینه‌ای در وجودشان هست.»
  • «در بازیگری به ترتیب استعداد، تجربه و تحصیلات اهمیت دارد و البته همه اینها در سایه تلاش خود فرد است که به ثمر می‌نشیند.»
  • «الگوی من در تمام زندگی پدرم است. دلم می‌خواهد مثل او تکلیفم با زندگی‌ام مشخص باشد. غیر از او هیچ الگویی در هیچ زمینه‌ای ندارم. البته هستند کسانی که می‌توان از آنها درس گرفت، اما این‌که نمادی باشند که سعی کنی مثل آنها باشی، خیر.»
    • مصاحبهٔ ساناز قنبری و رضا پورعالی با او، جام‌جم سیما؛ چاپ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۶/ ۲۷ مهر ۱۳۹۵[۲]
  • «می‌دانم که یک روز همه چیزی که اسمش موفقیت است از بین خواهد رفت. نگاه من به زندگی مدت‌هاست تغییر کرده. بعد از فوت مادرم هیچ‌چیز رنگ سابق را برایم ندارد.»
    • مصاحبهٔ بهناز شیربانی با او، روزنامهٔ شرق؛ چاپ ۱۳ آوریل ۲۰۱۷/ ۲۴ فروردین ۱۳۹۶[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. «پژمان جمشیدی: مربی‌گری را به کارگردانی ترجیح می‌دهم». جام‌جم سیما. ۶ آبان ۱۳۹۳. 
  2. «پدرم تنها الگوی زندگی‌ام است». جام‌جم سیما. ۲۷ مهر ۱۳۹۵. 
  3. «دلخوش به موفقیت‌هایم نیستم». روزنامهٔ شرق. ۲۴ فروردین ۱۳۹۶.