گناباد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز حذف اضافات |
|||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
** ''لسترنج مستشرق انگلیسی ـ۱۹۳۳–۱۸۵۴ میلادی (جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی تألیف لسترنج، ترجمه محمود عرفان، تهران ۱۳۳۷، ص ۳۸۴.)'' |
** ''لسترنج مستشرق انگلیسی ـ۱۹۳۳–۱۸۵۴ میلادی (جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی تألیف لسترنج، ترجمه محمود عرفان، تهران ۱۳۳۷، ص ۳۸۴.)'' |
||
== پیوند به بیرون == |
|||
{{ویکیپدیا}} |
{{ویکیپدیا}} |
||
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۱۵، ساعت ۲۱:۲۸
گناباد شهری است در جنوب خراسان رضوی که مرکز شهرستان گناباد میباشد. بزرگترین قنات جهان در این شهر قرار دارد که به شماره ۵۲۰۷ در سازمان یونسکو ثبت شده است. نامهای دیگر: ینابذ، جنابد، قنات آباد، جویمند، گناپا
گفتاورد
شعر
- «دو سالار هر دو ز کینه بدرد/همی روی بر گاشتند از نبرد/یکی سوی کوه گنابد برفت/یکی سوی ریبد خرامید تفت»
نثر
- «در عصر سلجوقیان یک نهضت مسجدسازی به راه افتاده بود که در ابتدای شروع این نهضت مسجد جامع شهر گناباد ساخته شده است. این مسجد دارای دو ایوان است که در سال ۶۰۹ هجری قمری ساخته شده است. در زلزلههای مختلف از قبیل زلزله سال ۱۳۴۷ این مسجد تخریب و دوباره بازسازی شده است. محراب این مسجد در زمان حضور اهل تسنن ساخته شده است و هنگامی که شیعهها به این سرزمین آمدهاند محراب این مسجد را به سمتی شرقیتر تغییر داده شده و یک سری تغییراتی در این محراب انجام شده است. محراب این مسجد به صورت گچبری ساخته نشده است بلکه محراب این مسجد به صورت قالبی ساخته شده است.»
- رجبعلی لباف خانیکی
- «حتی امروزه هم قنوات در ایران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند؛ تخمینهای متفاوتی که در دههٔ ۶۰ میلادی صورت گرفت میزان آب حاصله از قنوات ایران را درحدود ۲۰ میلیارد متر مکعب نشان داد؛ یعنی تقریباً چهارده برابر کل آب موجود در اسرائیل. برخی از این قناتها بسیار خارقالعاده هستند از جمله قناتهای گناباد که عمق بعضی مادر چاههایشان به ۳۰۰ متر هم میرسد. اگرچه اغلب قنوات دیگر اصلاً به این اندازه شگفتانگیز نیستند باز همین نکته که یک قنات معمولی حدوداً ۱۵ لیتر بر ثانیه آب به دست دهد، دهها کیلومتر طول داشته باشد و سفرهٔ زیرزمینی اش ۴۰ متر زیر زمین باشد خود به ما میفهماند گذشتگان چه تلاشها کردهاند تا از بلای خشکسالی رهایی یابند.»
- ج. س. ویلکینسن، محقق و قنات شناس غربی،
- «نگاهی به فرایند شهرسازی در تمدنهای کهن داشته باشیم. باستان شناسان وقتی سیر تکوینی یک جامعه را بررسی میکنند دیدهاند معمولاً جامعهها در کنار یک رودخانه شکل میگیرند و بزرگ میشوند مانند بینالنهرین(دجله و فرات)، شهرهای کنار سند، رودخانه نیل و … یا در فرمی دیگر در کنار چشمهها یا آبهای جاری مردم جمع میشدند و جامعه ابتدایی خود را گسترش میدهند تا شهرها ایجاد شود مانند نیشابور که در کنار آب جاری بینالود ساخته شده است. اما در گناباد ثابت شده نه رودخانهای وجود داشته است و نه چشمهای بوده است که گروههای انسانی در گرداگرد آن جمع شوند. پس چه اتفاقی افتاده است؟ مردم کمکم دور چه پدیدهای سازمان یافتهاند؛ و اینجا است که استثنای تاریخی شکل میگیرد. در این محل اول قناتی ساختهاند و در مرحله دوم آنجا ساکن شدهاند. این از عجایب و شگفتی بشر است.»
- رجبعلی لباف خانیکی
- «گناباد «کنابد» است. در سرتاسر شاهنامه نیز به همین نام آمده است. کنابد از دو واژه کنا+ بُد یا بَد تشکیل شده است. کنا به معنای قنات است. بد به معنی دارنده است (ارتشبد و سپهبد). پس کنابد یعنی قنات آباد. در لغت نامه پهلوی به فارسی نیزگناباد را کناوات گفته است. وات به معنای دارایی و صاحب است. از سوی دیگر ریشه کلمه قنات نیز کنات است.»
- رجبعلی لباف خانیکی
- «گناباد شهر بزرگی است در شمال خاوری تون که ابن حوقل آنرا (ینابذ) و مقدسی (جناود) نامیدهاند و باشکال دیگر هم خوانده شده). ساختمانهای این شهر در قرن چهارم از گل بود، هفتاد دهکده داشت و آبش از کاریز حاصل میشد. یاقوت گوید آنرا گنابذ گویند، بجای جنابذ. حمدالله مستوفی گوید: (جنابذدر تلفظ گنابد گویند شهری کوچک است بهتر از خور چند موضع توابع دارد واو را قلعهای است که پسر گودرز ساخته است و حصارهای محکم دارد چنانکه از بالای آن تل ریگ تا غایت دیهها و ولایتها مجموع در نظر باشد اما هرگز آن ریگ در باغات نمیآید و آبش از کاریز است و چهار فرسنگ درازی کاریز است و چاه آن تخمیناً هفتصد گز باشد و بیشتر کاریزها همچنین عمیق باشد و کاریزها از طرف جنوب به شمال میرود و قلعهای بر دو طرف آنست یکی را قلعه خواشیر گویند و دیگری را قلعه درجان. حاصلش غله و میوه و ابریشم نیکو و فراوان باشد.»
- لسترنج مستشرق انگلیسی ـ۱۹۳۳–۱۸۵۴ میلادی (جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی تألیف لسترنج، ترجمه محمود عرفان، تهران ۱۳۳۷، ص ۳۸۴.)