هوشنگ ایرانی
هوشنگ ایرانی (۱۹۲۵، همدان - اوت ۱۹۷۳، پاریس)، مترجم، شاعر، مترجم، نقاش، منتقد و روزنامه‌نگار ایرانی بود.
دارای منبع
[ویرایش]- گذشت زمان هرگونه سکون را محکوم به نابودی می‌کند و درست در آن هنگام که هنرمند اندکی درنگ کند و از دریافت زمان بازمند - هرچند زمان درازی پیشرو باشد و حتی از آغازکنندگان جنبش‌ها باشد - او را به بیغولهٔ کهنه‌ها می‌افکند و حق حیات هنری را از او می‌زداید. نیما یوشیج ده‌ها سال پیش زمان خود را دریافت و بسیاری از بندها را در هم شکست. او در آن دوره زمان را زندگی کرد و در داستان هنری ارزشی زیاد به دست آورد. اما امروز هنر او سکون و کهنگی پذیرفته‌است و هرچند هنوز هم پیروانش حتی هنر سالخوردهٔ او را نیز درنیافته‌اند، ولی نیما یوشیج از دریافت زمان بازمانده‌است و در گذشته - هرچند بسیار نزدیک - زندگی می‌کند.[۱]
- فرم، از آن‌جا که از رویدادهای اصیل درون سرچشمه می‌گیرد و نمود آنان را بی‌دگرگون‌ساختن با خود به نمایش می‌آورد، از هرگونه ریا و ناراستی بی‌زار است و با برانداختن رسم‌های کهن که چیزی جز خودفریبی و ریا نیست، بشر را به راستگویی وامی‌دارد و می‌کوشد او را آن‌چنان‌که هست بنمایاند. (مقالهٔ «شناخت نوی، فرمالیسم»، مجلهٔ خروس جنگی، ۱۳۳۰)[۲]
