ناصرالدین‌شاه قاجار

ناصرالدین‌شاه قاجار (۱۶ ژوئیه ۱۸۳۱، تبریز – ۱ مه ۱۸۹۶، ری) پادشاه ایران از ۵ سپتامبر ۱۸۴۸ تا به‌هنگام ترورش در ۱ مه ۱۸۹۶ بود.

گفتاوردها

• «نوکرهای من و مردم این مملکت باید جز از ایران و عوالم خودشان از جایی خبر نداشته باشند و بالمثل اگر اسم پاریس یا بروکسل نزد آن‌ها برده‌شود ندانند این دو خوردنی‌است یا پوشیدنی.»
  • خاطرات سیاسی امین‌الدوله، صفحهٔ ۱۲۳

اشعار

بتی دارم از ماه گردون نکوتر		دو زلفش سیه لب چون خون کبوتر
دو چشمانش جادو فریب جهانی		دو ابروش قتال خونریز کشور
ز خوبی و رعنایی و دلپذیری		نه محتاج زیب و نه مشتاق زیور
عجب نقش بربسته نقاش صورت		که در صورتش مات مانی و آزر

ساقی بیار بادهٔ گلگون برای ما		تا بگذرد چرخ برین جای پای ما
در ساکنان هفت فلک خواب و خور نماند		از نالهٔ دمادم و از های‌های ما
در زندگی گذر نکنی سوی ما ولیک		رحمی به دل بیار ز بعد فنای ما

دربارهٔ وی

• «ناصرالدین شاه شخصاً باهوش بود و یک سوء ظن غریب و حسد عجیبی داشت؛ دشمن آزادی و ترقی عموم بود و ابداً مرد نام‌آور و بزرگی در مملکت نمی‌خواست؛ زیاد پرخوراک بود؛ بلکه غالباً یا دائماً در غیر خواب و مواقع رسمی مشغول خوردن تنقلات بود؛ سفر و شکار را دوست می‌داشت… عشق سفر فرنگستان… تحمیلات فوق‌العاده بر ایران وارد کرد. در عوض اینکه اقتدا به قوانین و عدل و علم… و صنایع و اختراعات جدید اروپاییان نمایند، پول ایران را برده به عیاشی‌های ناگفتنی صرف کردند و راه متاع‌های غیرلازم را به ایران بازتر کردند… .»
  • سفرنامه حاجی سیاح محلاتی

منابع

• امین‌الدوله، میرزا علی‌خان. خاطرات سیاسی میرزا علی‌خان امین‌الدوله. تهران: انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۰