ابوسعید، شرف بن مؤید بغدادی خوارزمی شهرت‌یافته به مجدالدین بغدادی (۱۱۶۱، بغدادکِ خوارزم - ۱۲۱۰، ؟) صوفی و شاعر خوارزمی؛ مرید نجم‌الدین کبری و برادر بهاءالدین بغدادی بود.[۱]
| فردا که شود مدت عالم کم و کاست | |
سرها همه از خاک برآید چپ و راست |
| بیچاره تنِ شهیدِ من غرقه به خون | |
از خاکِ سر کویِ تو خواهد برخاست[۱] |
* * *
| از شبنم عشق خاک آدم گل شد | |
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد |
| سر نشترِ عشق بر رگِ روح زدند | |
یک قطره فرو چکید و نامش دل شد[۱] |
* * *
| شمعی است رخ خوب تو پروانه منم | |
دل خویشِ غم تواست و بیگانه منم |
| زنجیر سر زلف تو بر گردن تست | |
در گردنِ من فکن که دیوانه منم[۱] |
* * *
| در بحر محیط غوطه خواهم خوردن | |
یا غرق شدن یا گهری آوردن |
| کار تو مخاطره است خواهم کردن | |
یا سرخ کنم روی بدان یا گردن[۱] |
