لادن مستوفی
ظاهر
لادن مستوفی (۱۷ نوامبر ۱۹۷۲) (۲۰ اسفند ۱۳۵۱) بازیگر ایرانی است.
گفتاوردها
[ویرایش]- آدم در هر دوره از زندگیاش یک نوع نگاه دارد.
- تنفس در فضای هنری، باعث رشد در همه جنبههای زندگی خواهد بود. هرچه زمان میگذرد، هنرمند نگاهش پختهتر میشود و یکی از چیزهایی که به هر هنرمندی کمک میکند تا نگاه عمیقتری در حیطه کاری خود داشته باشد، در واقع دانش نیست، بلکه شعور است و شعور را در طول زمان به دست میآوریم. شعور را بر حسب تجربه به دست میآوریم.
- بودن در صحنه و زندگیکردن در صحنه، مثل اعتیاد میماند. همه فکر میکنند که یک گروه بعد از چند ماه تمرین، هر شب یک نمایش را به شکل روتین اجرا میکنند؛ درحالیکه هر اجرا یک نمایش جدید است.
- من ذاتاً آدم حسی هستم و با همه چیز، با همه عناصر زندگی، با تنهاییهای خودم، با طبیعت و هر چیزی بسیار حسی روبهرو میشوم.
- من فکر میکنم، احساسِ بازیگر باید در جای درست و به اندازه خرج شود.
- فکر میکنم بازیگر، بازیگر است و در هر عرصهای که باشد، باید خوش بدرخشد. این ایدهآل من است و نمیدانم چقدر به آن رسیدهام. بههرحال انتهایی ندارد. من فکر میکنم تازمانیکه زندهام باید کار کنم، تلاش کنم و هیچوقت دست از تجربهاندوزی نخواهم کشید. [...] برخی میگویند بازیگری در تئاتر از بازیگری در سینما و تلویزیون سختتر است. من اصلاً به این حرفها اعتقادی ندارم.
- بازیگری بسیار سخت است؛ اگر کارت را جدی بگیری.
- بازیگر سینما و سریال باید بسیار هوشمند و با قوهٔ تخیل بالا باشد.
- یک بازیگر سینما درعینحالی که یک صحنه حسی را بازی میکند، همزمان باید به مونتاژ و موقعیت دوربین هم فکر کند و خیلی چیزهای دیگر. باید ذهنی سیال با قوه تخیل قوی داشته باشد چون تو باید خودت را ببینی، جای نور، موقعیت بازیگر مقابلت، لحن صدا، اندازه تصویر، اینکه شما در کجای پلان و چه کادری قرار گرفتهای و این احساس شما در کجای قصه باید خرج شود. همه اینها در یک زمان و یک لحظه از ذهن بازیگر عبور کرده و در تصویر ثبت میشود.»
- در تئاتر تو صحنههایی داری که به اندازه تلویزیون و سینما نیست. آنجا مال خودت هست و صحنه مال بازیگر است. احساس و تصویری که برای تماشاچی داری نشان میدهی، کاملاً مال خودت هست و این در واقع درک و دریافت شماست که موفقشدن یا موفقنشدن شما را نشان میدهد.
- هنرمند همیشه به دنبال دیدهشدن است. دیدهشدن نه از این دست که مرا ببینید، بلکه دیدهشدن از جنس اینکه حرفم را بزنم و این حرف شنونده داشته باشد. درواقع حرف دوران و زمانه خودم را بگویم.
- در حوزه سینما فردیت وجود ندارد و فرد نمیتواند جریانساز باشد. ما براساس شرایط اجتماع که روزمرگی مردم است، داریم کار میکنیم. خارج از هر نوع نگاهی به مقوله هنر، سینما یا تئاتر، کاملاً این روزمرگی و این شرایطی اجتماعی است که برهنر تأثیر میگذارد. تئاتر و سینما تحتتأثیر شرایط اجتماعی هستند.
- مصاحبه با روزنامهٔ شرق؛ چاپ ۲۸ آوریل ۲۰۱۷/ ۸ اردیبشهت ۱۳۹۶[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ «روز واقعه برایم یک اتفاق بزرگ بود». magiran، ۹ اردیبهشت ۱۳۹۶.