علیاکبر شیدا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
میرزا علیاکبر شیدای شیرازی با لقب مسرور علی و شهرت-تخلُّص شیدا (۱۸۴۴، شیراز - ۱۹۰۶، تهران) مقامدار درباری قاجار، صوفی نعمتاللهی، موسیقیدان، ترانهسرا و شاعر ایرانی بود که به خوشنویسی و نوازندگی نیز پرداخت.[۱]
گفتاوردها[ویرایش]
مونس هجران
بس که در جسم ضعیف و جان افگارم تویی | هر نفس کز دل برآرم، نالهٔ زارم تویی | |
از وجود تو سراپای وجود من پُر است | در دل و دیده، ای جان مهر و انوارم تویی | |
کس به چشمم در نمیآید به غیر از روی تو | گر هزاراناند خوبان یا که دلدارم تویی | |
خواب در عهد تو در چشمم نمیآید دگر | بختم ار خواب است، اندر چشم بیدارم تویی | |
نه مرا گفتار و نه کردار میباشد ز خود | هم تویی کردار من، هم نیز گفتارم تویی | |
مات و حیرانم به کار خویش رحمت کن به من | مصدر فعل من و سررشتهٔ کارم تویی | |
من نمیپایم مجال ناله از دست غمت | تا که همراه نفس در جان افگارم تویی | |
شکوه از دل تا به کی، از جان شکایت تا به چند | خود دل پر حسرت و جان گرفتارم تویی | |
روز روشن میبرد رشک از شب یلدا اگر | مونس ایام هجران و شب تارم تویی[۱] |
بت چین
ای مه من، ای بت چین، ای صنم | لاله رخ و، زهره جبین، ای صنم | |
تا به تو دادم دل و دین ای صنم | بر همهکس گشته یقین ای صنم | |
من ز تو دوری نتوانم دیگر | جانم وز تو صبوری نتوانم دیگر |
بیا حبیبم بیا طبیبم |
هرکه تو را، دیده زخود، دل برید | رفته زخود، تا که رخت، را بدید | |
تیرغمت، چون به دل، من رسید | همچو بگفتم، که همهکس شنید | |
من ز تو دوری نتوانم دیگر | جانم وز تو صبوری نتوانم دیگر |
بیا حبیبم بیا طبیبم |
ی نفس، قدس تو، احیای من | چون تویی امروز مسیحای من | |
حالت جمعی تو پریشان کنی | وای به حال دل شیدای من | |
من ز تو دوری نتوانم دیگر | جانم وز تو صبوری نتوانم دیگر |
بیا حبیبم بیا طبیبم |
دربارهٔ او[ویرایش]
- «علیاکبر شیدا موسیقیدان و شاعر و تصنیفساز ایرانی که تصانیف او مقبول عامّه بود و عارف او را بر خود مقدَّم میدانست و از او به نیکی یاد کردهاست. شیدا مردی درویش و وارسته بود، مختصر سه تاز میزد و خطِّ نستعلیق را هم خوش مینوشت. آهنگها و اشعارش بسیار مطلوب و دلنشین است، ولی صورتی نازیبا و قلبی پر از مهر وفا - که همواره به کمند عشق زیبارویان گرفتار بود - داشت. آهنگهای وی با آن که متجاوز ار پنجاه سال از تاریخ آنها میگذرد، هنوز دارای لطف و جاذبه است.»
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دهم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۴۳۰. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.