شرف‌الدین علی یزدی
شرف‌الدین، علی یزدی (، یزد - ۱۴۵۴، یزد) آموزگار کودکان، تاریخ‌نگار، مؤلف و شاعر فارسی-عربی‌سُرای ایرانی بود. [۱]
.jpg)
گفتاوردها
[ویرایش]| در چشمهٔ شرع کج روم چون خرچنگ | در بیشهٔ دین چو روبهم پر نیرنگ | |
| بر منبرِ علم همچو در کوه پلنگ | در دلقِ کبود همچو در نیل نهنگ[۱] |
| گر جام طرب به مسند جم زده‌ایم | جز باده به دست نیست تا دم زده‌ایم | |
| پیدا شده عالمی و پنهان گشته | تا چشم گشوده‌ایم برهم زده‌ایم[۱] |
| گه شانه کِش طرهٔ لیلی باشی | گه در سر مجنون همه سودا باشی | |
| گه آینهٔ جمال یوسف گردی | گه آتشِ خرمن زلیخا باشی[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ هدایت، رضاقلی‌خان. «شرف یزدی». نصرت‌الله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۲۶۷. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.