شرف‌الدین شفایی

شرف‌الدین، حسن بن محمدحسین شفایی اصفهانی (۱۵۸۷، اصفهان - ۱۶۲۷، اصفهان) پزشک، شاعر و مؤلف ایرانی بود.

گفتاوردها

نظر به جانب او بی نظر توان کردن		حجاب چهرهٔ عشاّق عین بینایی است
ببین و هیچ مبین و بدان و هیچ مدان		که خاکپایِ ادب کیمیای دانایی است

* * *

از رد و قبول دگرانش چه تفاوت

آن بنده که در چشم خریدار درآمد

* * *

آن شیخ که از خانه به بازار نمی‌رفت

مست است به حدی که رهِ خانه نداند

* * *

پرستاری ندارم بر سربالینِ بیماری

مگر آهم ازین پهلو به آن پهلو بگرداند

* * *

به هرکس می‌رسد عاشق دل دیوانه می‌جوید

دلش را آشنا برده است و ازب یگانه می‌جوید

* * *

غم عالم پریشانم نمی‌کرد		سر زلف پریشان آفریدند
نمی‌ترسید از دوزخ شفایی		غم جان‌سوزِ هجران آفریدند

* * *

به ناامیدی از آن خوش دلم که چرخ نیافت

بهانه‌ای که توان از من انتقام کشید

* * *

مردیم و حرف یاری ما در جهان بماند

رفتیم در کنار و سخن در میان بماند

* * *

این کعبه و آن مسجد آدینه طلب کرد

ره سویِ تو آن برد که در سینه طلب کرد

* * *

می‌راندم از ناز چو مرغی که به بازی

پایش بگشایند پریدن نگذارند

* * *

غیرت نه همین لازم عشقست که لیلی

از رشک نخواهد که به مجنون نگرد کس

* * *

به شغل عاشقی غم‌های عالم رفت از یادم

چه می‌کردم اگر کاری چنین پیدا نمی‌کردم

* * *

زان در توفیق نگشایند بر رویت که تو

از همه کاری چو درمانی توکل می‌کنی