خیابان بوتیک‌های تاریک (رمان)
خیابان بوتیک‌های تاریک (به فرانسوی: Rue des Boutiques obscures)، رمانی است از پاتریک مودیانو نویسنده و فیلمنامه‌نویس فرانسوی که در ۵ سپتامبر ۱۹۷۸ توسط انتشارات گلیمر منتشر شد.
گفتاوردها
[ویرایش]- «من هیچم. هیچ، جز نیم رخ رنگ پریده‌ای در تراس یک کافهٔ غروب زده.»[۱]
- «آیا حیات ما نیز به همان سرعت این اندوه کودکانه در دل غروب ناپدید می‌شود؟»
- «این دنیایی که من می‌بینم، همه چیز بین آدم‌هایش، اتفاق افتادنی ست و هیچ ” هرگزی ” در موردشان مثال زدنی نیست!»
- «نیس، شهر ارواح و اشباح است، ولی من امیدوارم به سرعت تبدیل به یکی از آن‌ها نشوم.»
- «حق با تو بود وقتی به من گفتی که در زندگی، این آینده نیست که مهم‌تر به حساب می‌آید، بلکه گذشته‌است.»
- «هات همیشه می‌گفت که، درنهایت، همهٔ ما افراد کنار ساحل هستیم و شن و ماسه --من عین کلماتش را نقل می‌کنم-- جای قدم‌هایمان را فقط برای لحظاتی روی خود نگه می‌دارد.»
- «میدانگاهی موزهٔ هنرهای مدرن را طی کردیم و روی پله‌ها نشستیم. برای من تنها گواه هستی و زندگی، دیدن عبور اتومبیل‌ها، آن پایین و در امتداد خیابان نیویورک بود. جز این چشم‌انداز، همه چیز در اطراف ما خلوت و منجمد به نظر می‌آمد. حتی منظرهٔ برج ایفل در آن سوی رود سن؛ برج ایفل که همیشه مظهر استحکام و برانگیزندهٔ حس اطمینان همگان بود به توده‌ای آهن سوخته و تیره رنگ شبیه بود. آدم اینجا نفس خوبی فرو می بره. چه باد سبک و دل چسبی!»
جستارهای وابسته
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]
- ↑ پاتریک مودیانو، خیابان بوتیک‌های تاریک، ترجمهٔ ساسان تبسمی، انتشارات افراز، ۱۳۹۴.
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |