حمیدالدین ناگوری
ظاهر
حمیدالدین، محمد بن عطاءالله محمود ناگوری (؟، بخارا - ۱۲۴۵، دهلی) قاضی، صوفی سهروردی، مؤلف و شاعر هندی-خوارزمیاصل بود. [۱]
گفتاوردها
[ویرایش]با آنکه نجستهام گهی آزارت | وز تیغ جفا نکردهام افگارت | |
از رشک اگر نظر کنی سوی کسی | در لحظه به قهر بشکنم بازارت[۱] |
آن را که به تهمت معاصی گیرد | هر عذر که گوید همه را بپذیرد | |
وان را که به دوستی بخواند در پیش | با تیغ بلا سرش ز تن برگیرد[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ هدایت، رضاقلیخان. «حمید الدین ناگوری قُدِّسَ سِرُّه». نصرتالله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۷۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.