جواد آذر

از ویکی‌گفتاورد

جواد کناره‌چی با تخلُّص آذر (۱۹۳۱، تبریز - ۳ فوریه ۲۰۰۱، آلمان) شاعر و ترانه‌سرای ایرانی بود که به غزل، قصیده، مثنوی و قطعه پرداخت.[۱]

گفتاوردها[ویرایش]

سپهر جان
چراغ جان مرا تا هست در فانوس تن روش      بسوزد خوش که دارد اهل دل را انجمن روشن
اگرچه تیره روزم لیک تا باشد جهان باقی      بود چرخ ادب از روشنای طبع من روشن
بجا باشد رقیب دیوخو گر مرگ من خواهد      که از مرگ سلیمان است چشم اهرمن روشن
ز رنج و راحت دنیا نیفزودم به جز کاهش      که باشد شمع یکسان در شب عیش و محن روشن
اگر بودی به جز نقش جمال یوسفش در دل      نگشتی چشم یعقوب از شمیم پیرهن روشن
سپهر جان من روشن ز مهر آن مه نو شد      ز مهر و مه نبود آنگه که این چرخ کهن روشن
ز خسرو نیست پایا نام شیرین این بود شمعی      که دست عشق کرد از سوز آه کوهکن روشن
ندارم از دم باد سحرگاهان به دل بیمی      نه آن شمعم تا صبحی دارم انجمن روشن
ز ناکامی متاب ای دل رخ امیدواری را      که بزن کام موسی شد ز فیض شمع من روشن
نژاد از روشنان دارد عقیق اشک خونیم      ز آب بود آذر سهیل چشم من روشن[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۵۸. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.