بدرالدین بن عمر جاجرمی (؟، جاجرم - ۱۲۸۷م، اصفهان) شاعر و مقام‌دار دیوانی خراسانی در سدهٔ هفتم هجری بود.[۱]
| با عقیق لب او لعل بدخشان کم گیر | |
با گل عارض او لالهٔ نعمان کم گیر |
| با وجود لب و خط مشک افشانش | |
یاد ظلمت مکن و چشمهٔ حیوان کم گیر |
| غمزه‌اش بین و دگر شوخی عبهر کم گوی | |
خط سبزش مگر و سبزهٔ بستان کم گیر |
| وصل آن حور پرچهره گرت دست دهد | |
نام جنت مبر و ملک سلیمان کم گیر[۱] |
* * *
| هر کمالی که ز دنیا است همه نقصان است | |
سود گر بهر نکوئی نبود خسران است |
| تو هر ان بهره که یابی چه ثباتش نبود | |
کم شمر أز ره معنی که حقیقت آنست |
