بابا فغانی شیرازی

بابا فغانی شیرازی (؟، شیراز - ۱۵۱۹، خراسان) شاعر و صوفی ایرانی بود.

گفتاوردها

گلی که یک ورقش آبروی نُه چمن است

نشان خاتم سلطان دین ابوالحسن است

* * *

از فریب نفس نتوان خامهٔ نقاش دید

ورنه در این سقف رنگین جز یکی در کار نیست

* * *

آنکه این نامهٔ سربسته نوشته است نخست

گرهی سخت به سررشتهٔ مضمون زده است

* * *

یک چراغ است در این خانه و از پرتو آن

هرکجا می‌نگرم انجمنی ساخته‌اند

* * *

اصل این ذرهٔ ّ سرگشته هم از خورشید است

هم بدان اصل محال است که راجع نشود

* * *

مشکل حکایتی است که هر ذرهّ عین اوست		اما نمی‌توان که اشارت بدو کنند
قسمت نگر که کشتهٔ شمشیر عشق یافت		عمری که زندگان به دعا آرزو کنند

* * *

آن آتشی که از شجر طور شد بلند

منکر مشو که از در و دیوار دیده‌اند

* * *

آن رهروان که رو به در دل نهادهاند		بی رنج راه رخت به منزل نهاده‌اند
درماندهٔ صلاح و فسادیم الحذر		زین رسم‌ها که مردمِ عاقل نهاده‌اند

* * *

آبی بر آتشِ دل ما هیچ‌کس نزد

چندان که پیش محرم و بیگانه سوختیم

* * *

شمعی که آورد به زبان فیضِ نور خود

گر آتشِ خلیل فروزد فسرده به