احمد پوری

از ویکی‌گفتاورد

احمد پوری (۱۲ آوریل ۱۹۵۳، تبریز) مترجم، داستان‌نویس و ویراستار ایرانی است.

گفتاوردها[ویرایش]

  • «آموزش آکادمیک در دانشگاه هیچ ربطی به ترجمه ندارد و از سر تفنن اسمش را گذاشته‌اند مترجمی زبان.»
  • «در بیشتر جهات به خصوص ترجمه و هنر ما خود رسته‌ایم بی دست و هیچ پالیزبان چاره‌ای نداریم جز این که مثل گیاه خشک هر جا خود بکشیم و رشد کنیم. هر چه سختی بیشتر باشد، بیشتر رشد می‌کنیم؛ جوان باید استعداد خود را بشناسد و پشتکار داشته باشد و از دشواری‌ها نهراسد کار نیکو کردن از پر کردن است.»
    • ۹ دسامبر ۲۰۰۰/ ۱۹ آذر ۱۳۷۹؛ در گفت‌وگو با ایسنا [۱]
  • «هنگامیکه جامعه از لحاظ اجتماعی - اقتصادی ضعیف‌تر از کشورهای دیگر است، به تبع آن، از نظر فرهنگی هم حرف کمتری برای گفتن دارد. وقتی کشور ما هنوز جهانی نشده است، چه انتظاری نسبت به جهانی شدن هنر و شعر آن می‌توان داشت؟»
  • «شعر ما باید رشد کند و رشد شعر ما هم در گرو رشد فرهنگ ما است. تنها در این صورت است که می‌توانیم خودمان را در دنیا مطرح کنیم.»
    • ۱۶ ژوئن ۲۰۰۲/ ۲۶ خرداد ۱۳۸۱؛ در گفت‌وگو با ایسنا [۲]
  • «پیش از ترجمهٔ شعر، داستان کوتاه می‌نوشتم و اساساً کار ادبی را با نوشتن داستان شروع کردم. رمان نوشتن برای من همیشه هم قصد بود و هم آرزو که بالاخره به بار نشست. بالاخره فرصتی پیدا کردم و آن را نوشتم.« [۳]
  • «بعضی اوقات واقعاً نظرات جالب و متفاوتی دریافت می‌کنم، اما متأسفانه فرهنگ خاص ما که فرهنگ تعارف است، باعث می‌شود کسانی که از کاری خوش‌شان می‌آید، راحت نظر بدهند و تشویق کنند که این دلگرم‌کننده است، اما متأسفانه به دلیل جو غیردموکراتیک و تعارفی که وجود دارد، کسی که این حس را ندارد و از کاری خوشش نمی‌آید، فکر می‌کند اگر نظر منفی بنویسند، یا من ناراحت می‌شوم و یا کسانی که خوش‌شان آمده، واکنش منفی نشان می‌دهند، اما من از همین تریبون اعلام می‌کنم که دوستان عزیز، من این‌طور نیستم.»[۴]
    • دربارهٔ نشرِ برخی آثارش در فیس بوک
  • «در حین نوشتن از همه‌چیز می‌بُرید و در دنیایی دیگر زندگی می‌کنید.»
  • «هر نوع فقدان تسهیلات زندگی روزمره، اختلال در زندگی هنری ایجاد می‌کند. امنیت اجتماعی و مالی بستری است که نویسنده بهتر در آن به خلاقیت می‌پردازد. فقدان ثبات عاطفی هم کم از دیگر فقدان‌ها نیست. هر چه باشد برای آفرینش هنری عاطفه حرف اول را می‌زند.»
  • «شورش نویسنده به ابتدایی‌ترین وظایفش در قبال حتی خانواده و توجیه او در تسلیم‌نشدن به وسوسه‌های امرار معاش حتی اگر در نظر دیگران مذموم باشد در دادگاه هنر تبرئه‌پذیر است.»
  • «برای بهتر نوشتن باید زیاد خواند و زیاد نوشت. بعدها آن نوشته‌ها را بی‌رحمانه غربال کرد. تا به نوشتهٔ راضی‌کننده دست یابی.»
    • ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۷/ ۲۰ تیر ۱۳۹۶؛ در گفت‌وگو با روزنامه شرق [۵]

منابع[ویرایش]