اتوبوسی به نام هوس (نمایشنامه)
برای دیدن فیلمی با اقتباس از این اثر، اتوبوسی به نام هوس (فیلم ۱۹۵۱) را ببینید.
اتوبوسی به نام هوس (به انگلیسی: A Streetcar Named Desire) نمایشنامه‌ای از تنسی ویلیامز، تهیه کنندگی ایرنه سلزنیک و بازی مارلون براندو به سال ۱۹۴۸ است که از روی آن چندین فیلم سینمایی و تلویزیونی ساخته شده‌است. مشهورترین آن فیلمی به همین نام به کارگردانی الیا کازان است.
گفتاوردها
[ویرایش]- «درکُل هیچ‌وقت دیر نیست، مگر این‌که خودتان را غرق این موفقیت بکنید و تا خرخره در آن فرو بروید و در نوازش خفقان‌آورش همان چیزی را بجویید که پسربچهٔ همیشه‌رنجور و بی‌ایده‌ای می‌جوییده، محافظتِ همه‌جانبه و راحتیِ مطلق. به نظرم امنیت نوعی مرگ محسوب می‌شود و فقط می‌تواند خودش را وقتی کنار استخرِ قلبی‌شکلی توی بورلی‌هیلز یا هر جای دیگری دراز کشیده‌اید از دلِ طوفانِ چک‌های رقم‌بالای بی‌امان که به حساب‌تان واریز می‌شود، به‌تان برساند و آن‌وقت شما دیگر از موقعیتی که هنرمندتان کرده جدا شده‌اید. البته اگر ازش راضی هستید که هیچ. از هر کسی که چنین موفقیتی را تجربه کرده بپرسید، بپرسید خوبی‌اش چیست؟ البته لازم است به‌شان آمپول راست‌گویی بزنید ولی مطمئن باشید کلامی که از زیر زبان‌شان در می‌رود را هیچ‌جایی ممکن نیست بتوانید منتشر کنید.»[۱]
- «آدمی نمی‌تواند به‌سادگی و به شکل نافرجامی از زندگی فرار کند. نمی‌توانی دل‌به‌خواه بگویی حالا دیگر زندگی‌ام را عین قبل ادامه می‌دهم. موفقیت برای من رخ داده؛ ولی وقتی بتوانی تمام‌وکمالِ تهی‌بودنِ زندگیِ بدون کشمکش را درک و دریافت کنی، آن‌وقت خودت را تازه برای رسیدن به رستگاری آماده کرده‌ای. وقتی این واقعیت را می‌شود فهمید که قلب، جسم و ذهن آدمی عین مادهٔ گداختهٔ داغی نیازمند کشمکش و درگیری است (کشمکش و درگیریِ خلق اثر) و وقتی این کشمکش از بین برود، انسان عین شمشیری شده که گُل آفتاب‌گردان را سر می‌بُرَد و بفهمید که تجمل، نه محرومیت، دشمن منتظرنشستهٔ شماست و آماده است که هر لحظه دندان بطالت‌های بی‌ارزش و غرور و سستی را در بدن‌تان فروکند، دشمنی که موفقیت به کارش گمارده؛ آن‌وقت با این دانش، حداقل می‌دانید خطر کجا به کمین نشسته.»
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]
- ↑ تنسی ویلیامز، تراموایی به نام هوس، ترجمهٔ آراز بارسقیان، انتشارات میلکان، ۱۳۹۳.