آلخاندرو خودوروفسکی

از ویکی‌گفتاورد
تو در تصویری که از جهان داری، زندگی می‌کنی. هریک از ما در دنیای متفاوتی زندگی می‌کند؛ با زمان و مکانی متفاوت.

آلخاندرو خودوروفسکی (زاده ۱۷ فوریه ۱۹۲۹) هنرپیشه، نمایشنامه‌نویس، کارگردان، تهیه‌کننده، آهنگساز، بازیگر پانتومیم، نویسنده کتاب‌های کمیک و روان‌درمانگر شیلیایی است.

گفتاوردها[ویرایش]

  • پرندگانی که در قفس زاده شده‌اند، پرواز کردن را بیماری می‌پندارند.
  • تو در تصویری که از جهان داری، زندگی می‌کنی. هریک از ما در دنیای متفاوتی زندگی می‌کند؛ با زمان و مکانی متفاوت.
  • شکست هیچ معنایی نمی‌دهد؛ معنایش فقط تغییر مسیرهاست.
  • من آرزو دارم که سیصد سال عمر کنم. من سیصد سال عمر نخواهم کرد. شاید یک سال دیگر عمر کنم اما این آرزو را دارم. چرا تو نمی‌خواهی آرزو داشته باشی؟ چرا؟ بزرگترین آرزوی ممکن را داشته باش. بجنگ که نامیرا باشی. انجامش بده. می‌خواهی خارق‌العاده‌ترین هنر یا فیلم را خلق کنی؟ تلاش کن. اگر شکست خوردی، مهم نیست. ما نیاز داریم تلاش کنیم.
  • یک روز، کسی لیوان آبی را به من نشان داد که نیمه‌پر بود و گفت: «لیوان نیمی پر است یا نیمی خالی؟» پس من آب را خوردم. دیگر مسئله‌ای در کار نبود.
  • هریک از ما انسانی بی‌نقص است که توسط خانواده، جامعه و فرهنگ از ریخت افتاده است.
  • نرمال بودن این است که متفاوت باشی. هر شخصی، شخص متفاوتی است و یک روز باید از متفاوت بودنت آگاه شوی. آگاه از اینکه مثل دیگران نیستی. این نرمال بودن است.
  • رویایی داشته باش. بجنگ تا رویایی را انجام دهی. نپرس که آیا ممکن است که کاری را انجام دهی یا ممکن نیست. سعی کن انجامش دهی!
  • بیشتر کارگردانان با چشم‌هایشان فیلم می‌سازند؛ من با بیضه‌هایم فیلم می‌سازم.
  • اگر هنر دارویی برای جامعه نیست، پس سم است.
  • نمی‌توانید بدون دیوانگی شاهکاری داشته باشید.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]