واله داغستانی

علی‌قلی خان لکزی داغستانی شهرت‌یافته به واله (۱۷۱۲، اصفهان - ۱۷۵۶، شاه‌جهان‌آباد) شاعر، زندگی‌نامه‌نویس و صوفی ایرانی بود.

گفتاوردها

اندیشه کسی راه به کنه تو ندارد

هرچیز که هست از تو نشان هست ونشان نیست

* * *

یک نغمه تراود ز لب قمری و بلبل

قانون وفا مختلف آواز نباشد

* * *

عشق‌بازان سخن حق همه جا می‌گویند

از که ترسند سردار سلامت باشد

* * *

کفر کافر به ز دین ناقص است

این چنین فرمود پیر کاملم

* * *

چون به قاف عدمم راه تماشا افتاد		هر کجا دیده گشودم همه عنقا دیدم
قطره بودم سر هم چشمی بحرم می‌بود		نظر از خویش چو بستم رهِ دریا دیدم

* * *

چاک می‌شد به برت خرقهٔ تقوی چون ما

گر تو هم می‌شدی ای شیخ گرفتار کسی

* * *

بگشای سر ترکش مژگان جگردوز		شاید که رسد چاک دل ما به رفویی
خوش آنکه به طوف حرم میکده آیم		گه پای خمی بوسم و گه دست سبویی

* * *

در معرکهٔ عشق ستیز دگر است		فتح دگر اینجا و گریز دگر است
فریاد و فغان و گریه و ناله و آه		این‌ها هوس است و عشق چیز دگر است

* * *

ذرات جهان که جمله مرآت تواند		چون قطره به بحر، غرق در ذات تواند
چون موج که هر نفس کشد سر در جیب		در نفی وجود خویش و اثبات تواند

* * *

من زنده به دوستم، نمیرم هرگز		مغزی بی‌پوستم نمیرم هرگز
هر کس که نه اوست مرده‌اش دان ز ازل		من خود همه اوستم نمیرم هرگز

* * *

گاهی به فلک مهر درخشان بودم		گاهی به هوا ذرهٔ ّ پویان بودم
گاهی دل و گاه تن، گهی جان بودم		زین پس همه آن شوم که هم آن بودم

* * *

مرآت جمال حق تعالی شده‌ام		در مملکت وجود والی شده‌ام
در بحر خدا شکسته ظرفم چو حباب		از دوست پر و ز خویش خالی شده‌ام