محمدصادق حسینی فراهانی با تخلُّص امیری، لقبگرفته به ادیب الممالک از سوی ناصرالدین قاجار (۳ اوت ۱۸۶۰، گازران، فراهان - ۲۱ فوریه ۱۹۱۷، تهران) روزنامهنگار، شاعر و ادیب قاجاری ایرانی بود.[۱]
نالههای تلخ
بیچاره آدمی که گرفتار عقل شد | |
خوش آن کسی که خر آمد الاغ رفت |
ای باغبان منال ز رنج دی و خزان | |
بنشین به جای فاتحه برخوان که باغ رفت |
ای پاسبان بخسب که در غارت سرای | |
دزد دغل به خانهٔ تو با چراغ رفت |
ای دهخدا عراق و ری و طوس هم نماند | |
چون بانه رفت و سقّز و ساوجبلاغ رفا |
یاران حذر کنید که در بوستان عدل | |
امروز جوقه جوقه بوم و زاغ رفت |
رباعی
ما دستخوش ستمگرانیم هنوز | |
وز بادهٔ عُجب سرگرانیم هنوز |
کسی دست توان به کار خود زد که ز جهل | |
بازیچهٔ دست دیگرانیم هنوز |