بیژن الهی

بیژن الهی (زادهٔ تیر ۱۳۲۴ – درگذشتهٔ ۱۰ آذر ۱۳۸۹ در تهران) شاعر، مترجم و نقاش ایرانی بود.

گفتاوردها

جوانی‌ها

پای بر من مفشار!

من این بار خشم هزاران دریا را در خود دارم

دریاهایی که مرا با هزاران پیکر بی‌سر

به کرانه آورد.

پای بر من مفشار

تو را غرق خواهم کرد.

دربارهٔ او

• «بیژن الهی مال این زمانه نبود. از جنس اولیا بود. این که با شمار اندکی از دوستان نشست و برخاستی می‌کرد و سخنی می‌گفت، همه از سر لطف بود. وگرنه او نه هم‌سخنی داشت و نه هم‌دمی. سخت‌تنها بود و پوست کلفتی هم نداشت که با بی‌رحمی زمانه دست و پنجه نرم کند. گاهی شکایتی می‌کرد، اما فقط درد دلی بود.»
  • جعفر مدرس صادقی، نشریه الکترونیکی سه پنج

• «در امروز ما بیژن، همیشه فردا بود. فردای او از گذشته‌های دور می‌آمد؛ و دیروزهای دور، گاهی که شاعر پس‌فردا می‌شد، وقتی که فردا را از میان برمی‌داشت و به گذشته‌های دورتر می‌برد؛ و در این معامله غبار از گذشته برمی‌داشت، مادر لغت می‌شد؛ که می‌برید، و می‌ساخت. یک «نئولوگ» عاشق، عاشق لوگوس.
  • یدالله رؤیایی، روزنامه شرق

• «انتشار جزوهٔ نهم برای موج نوئی‌ها حکم یک «دور قدرت نمائی» (tour de force) را داشت و، بنظر من، آنکه در میان ما بیش از همه برجهیده و چهره ای شگفت از خود نشان می‌داد بیژن بود که هنوز فکر می‌کنم بهترین کارهایش را همان‌جا عرضه کرده بود؛ با شعر هایی همچون «تراخم» (همراه تقدیم نامچه ای اینگونه: برای خودم و مسعود [کیمیائی])، «طاعون»، «سل» و «گلیلی در پردهٔ خون (شبانه)».»
  • اسماعیل نوری‌علاء، نشریه الکترونیکی سه پنج

• «او شاعر نوآوری بود. یک جستجوگر شعر بود و با آنچه داشت هرگز راضی نمی‌شد. هر راهی که می‌رفت و هر کاری که می‌کرد، برای این بود که گونه‌های شعر خودش را نوتر کند.»
  • اسماعیل خویی، بی‌بی‌سی فارسی