پنج تا پنج
پنج تا پنج فیلم ایرانی به کارگردانی تارا اوتادی و نویسندگی ماهان حیدری محصول سال ۱۳۹۲ است.
گفتگوها
[ویرایش]- سیروس مشیری (تورج نصر): میشه برای دادگاه توضیح بدید این همه ثروت رو از کجا آوردید. از پدرتون که به ارث نرسیده؟!
- صابر ساعدی (رضا کیانیان): چرا رسیده! از پدرم کلی فقر و بدبختی به من به ارث رسیده! البته فقر گناه نیست، ولی من ازش متنفرم. باید پولدار می‌شدم که شدم.
- سیروس مشیری: چطور میشه آدم یه دفعه اینقدر پولدار بشه، مگه میشه؟!
- صابر ساعدی: چرا نمیشه! می‌بینید دیگه (به خودش اشاره می‌کند). آدم باید جنم داشته باشه. من از زندگی بخور و نمیر خوشم نمیاد. اصلاً نمیفهممش. آدم یا باید داشته باشه یا نباید داشته باشه! از اعتدال و این جور حرفام خوشم نمیاد، چون اعتدال صفت آدمای تنبل و راحت طلبه که مشخصا من جزوشون نیستم.
- صابر ساعدی (رضا کیانیان): ببینید آقای عزیز، من آدم باهوشیم. شما هم همینطور. ما نمیتونیم کس دیگه ای باشیم. ما خودمونیم. دنیا هم دنیای بی عدالتیه. اگه باهاش کنار بیایی شریک جرم‌شی; اگه بخوایی عوضش کنی، تبدیل میشی به یه جلاد بی رحم. پس بیخودی شعارهای انسان دوستانه آبکی ندید.
- صابر ساعدی (رضا کیانیان): قانون قانون جنگله. قدرت نداشته باشی میخورنت. عدالت و عدالت خواهی هم یه توهمه. هرکس خواسته عدالت برقرار کنه جهنم برقرار کرده!
- سیروس مشیری (تورج نصر): پس تکلیف انسانیت چی میشه؟
- صابر ساعد (رضا کیانیان): تکلیف هم همینه که من میگم. چیزی مهمه که وجود داره، یعنی واقعیت! انسانیت که وجود خارجی نداره، تو کله توعه. ما زندگی میکنیم که کار کنیم; کار میکنیم که پول در بیاریم; پول در بیاریم که قدرت داشته باشیم; قدرت داشته باشیم که بتونیم زندگی کنیم; میبینی این یه چرخه هست. همیشه بوده، بعدا هم خواهد بود. ما که نمیتونیم عوضش کنیم!؟ (با پوزخندی) ولی خب بازنشسته ها که تو این چرخه نیستن، اینو قبول دارم. چون قسطی نفس میکشن که یه روزی هم بمیرن. برای همین هم هست که من نمیخوام بازنشسته بشم.
- صابر ساعدی (رضا کیانیان): توی این دنیا، یه عده ای متولد میشن که له بشن. یه عده هم متولد میشن له بکنن. من نه میخوام له بشم و نه میخوام له بکنم. برای همین سعی میکنم واقعیت رو متعادل کنم. ولی واقعیت رو عوض نمیشه کرد.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |