پروین دولت‌آبادی
پروین دولت‌آبادی با تخلُّص پری (۱۹۲۴، اصفهان – ۱۵ آوریل ۲۰۰۸، تهران) مقام‌دار تربیتی و پرورشی کودکان و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتتاوردها
[ویرایش]| آرام کی گیرد دل دیوانهٔ من؟ | پندش مده بندش منه در خانهٔ من | |
| سرگرم‌های و هوی خود می‌ماند امشب | این مایهٔ شور و شر و مستانهٔ من | |
| در خلوت شب‌های خاموشی که دارم | جز غم نکوبد حلقه بر کاشانهٔ من | |
| سرمی‌کشد چون شعله از جانم غم و درد | زان خندهٔ گرم تو در پیمانهٔ من | |
| در ساغرِ اندوه من یاد تو جوشد | وای از تو وای از ساغر رندانهٔ من | |
| خالی نمی‌ماند صدف از گوهر اینجا | با یاد تو این نازنین دردانهٔ من | |
| ما را پری افسون غم‌ها می‌فریبد | پایان ندارد لاجرم افسانهٔ من[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. دوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۷۸۷. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.