پرستو گلستانی

از ویکی‌گفتاورد

پرستو گلستانی (۱ ژوئن ۱۹۷۱) (۱۱ خرداد ۱۳۵۰) بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ بازیگری و کارگردانی از دانشکدهٔ هنر آزاد اسلامی و رشتهٔ بازیگری مدرسهٔ هنر و ادبیات صداوسیما؛ از سال ۱۹۸۶م/ ۱۳۶۵ش به تئاتر، از ۱۹۹۰م/ ۱۳۶۹ش به سینما و از ۱۹۸۸م/ ۱۳۶۷ش به تلویزیون درآمد و نقش‌هایی آفرید.[۱]

گفتاوردها[ویرایش]

  • تئاتر زندگی من است و صحنه تئاتر را با هیچ چیز دیگری عوض نمی‌کنم.
    • ۵ مه ۲۰۱۹/ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸؛ برنامهٔ «پرده آخر» رادیو گفت و گو[۲]
  • انسان در هر دوره و دهه‌ای از زندگی تجربیاتی می‌آموزد که در دهه‌های بعد همین تجربیات به بهتر زیستن اش کمک می‌کند. خب، دهه ۴۰ برای من پربارتر از دهه‌های دیگر بود. با این که نزدیک شدن به ۵۰ سالگی به خودی خود شاید چندان خوشایند نباشد، اما اگر انسان به این فکر کند که در هر دهه ای از زندگی می‌تواند از جذابیت‌های همان دهه لذت ببرد، قطعاً حس و حال بهتری پیدا می‌کند.
  • از نظر من انسانیت بزرگ‌ترین موهبتی است که خداوند به انسان‌ها داده. همیشه سعی کردم تا جایی که می‌توانم اخلاق خوبی داشته باشم، به جهان مهر بورزم و سلامت روحی و جسمی خودم و جامعه ام را حفظ کنم.
  • اگر به رسالت فرهنگ‌سازی تئاتر قائل باشیم، این رسالت و انجامش درکار کودک بیشتر اثرگذار است. کودکان دوست‌داشتنی هستند. بچه‌ها بعد از پنج شش سالگی نیاز به یادگیری دارند و تئاتر کودک وسیله‌ای است برای زندگی بهتر کودکان. به بچه‌ها علاقه زیادی دارم و وظیفه‌ام می‌دانم برای بچه‌ها کار کنم.
  • در بازیگری همیشه باید تلاش و مطالعه کرد و به روز بود؛ چرا که بازیگر هیچ وقت متوقف نمی‌شود.
    • ۳۱ مه ۲۰۲۰/ ۱۱ خرداد ۱۳۹۹؛ مصاحبه با روزنامهٔ «جام جم»[۳]

منابع[ویرایش]

  1. امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۳۷۷. شابک ‎۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲. 
  2. «تئاتر زندگی من است/ انگشتم در نمایش"عکس خانوادگی" شکست». رادیو گفتگو، ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۳۱ مه ۲۰۲۲. 
  3. «بازیگری نمی‌ایستد». جام جم، ۱۱ خرداد ۱۳۹۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۳۱ مه ۲۰۲۲. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ