نیکولو ماکیاولی

از ویکی‌گفتاورد
تندیس ماکیاولی

نیکولو ماکیاولی (۱۴۶۹–۱۵۲۷)، فیلسوف سیاسی، شاعر، آهنگساز و نمایشنامه‌نویس مشهور ایتالیایی

دارای منبع[ویرایش]

  • «بدترین سرمشقی که به جامعه می‌توان داد این است که قانون بنهند اما رعایتش نکنند، و بدتر از آن این است که خود قانونگذار قانون را بشکند.»
    • گفتارها Discorsi -کتاب اول، فصل ۴۵
  • «تربیت نیک از قوانین نیکو نشأت می‌گیرد.»
    • گفتارها Discorsi -کتاب اول، فصل ۴
  • «فساد مردمان ناشی از فساد زمامداران است.»
    • گفتارها Discorsi -کتاب اول، فصل ۲۹
  • «جرم‌های کوچک توبیخ می‌شوند، اما جنایت‌های بزرگ و جدی جایزه هم می‌گیرند.»
  • «فکر کردن به وجدان مسخره است: زیرا وقتی مردم، همچون ما، درگیر گرسنگی و زندان و مرگ باشند، هشدار جهنم، نمی‌تواند تأثیری داشته باشد.»
  • «تنها کافی است اقدامات گوناگون آدم‌ها را از پیش چشم بگذرانید، تا ببینید هرکسی که به قدرت و ثروت زیاد رسیده، یا از زور استفاده کرده یا تقلب و برای پنهان کردن شیوه‌های خفت‌آور و توأم با خشونت یا دغل و نیرنگی که برای رسیدن به هدف به آنها متوسل شده‌اند، تلاش می‌کنند با القاب کاذب دستاوردهای صادقانه داشته‌های خود را تقدیس کنند. هر کس که چه از روی بی‌مبالاتی و چه از شدت ذکاوت از این کار امتناع می‌ورزد، تا ابدالدهر درگیر بندگی و فقر باقی خواهد ماند: زیرا خدمتگزاران وفادار، همواره خدمتگزار باقی می‌مانند، و مردمان صادق، همواره فقیر می‌مانند.»

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ هانس اولریش ابریست، «مراکز آمریکایی در زمان‌های بی ربطی سردر می‌آورند: گفت‌وگوی هانس اولریش ابریست با آنتونیو نگری»، ترجمهٔ کیوان مهتدی، روزنامه اعتماد، شمارهٔ ۲۲۷۷، ۱۳ مهر ۱۳۹۰، صفحهٔ ۱۰.