پرش به محتوا

ناهید دایی جواد

از ویکی‌گفتاورد

ناهید دایی جواد (۱۳۲۱ اصفهان - ۱۳۹۶ اصفهان)، خواننده موسیقی کلاسیک ایرانی اهل ایران و از خوانندگان برنامه رادیویی گلها بود.

ناهید در جوانی در کنار فرهنگ شریف

گفتاوردها

[ویرایش]
  • «تمام خواننده‌های زن در آن زمان اسم مستعار داشتند. من اولین خواننده‌ای بودم که با اسم و فامیل خودم معرفی شدم و گوینده زمان معرفی من روی «دایی جواد» مکث کرد که این چه فامیلی‌ای است که من برای او توضیح دادم که این یک شهرت محلی است.»
  • «مشکلاتی بود که مجبور شدم از رادیو بیرون بیایم. مسائلی بود که نمی‌شد کار را ادامه بدهم. شاید نشود گفت؛ اما خیلی سخت بود ادامه‌دادن و من همیشه عزت و حرمت و آبروی پدر و مادرم جلوی چشم‌هایم بود. آنها خیلی تلاش کردند بروم رادیو و من را با احترام و عزت فرستادند. من نباید به خواسته‌های آنها پشت می‌کردم. من سال ۱۳۴۸ از رادیو بیرون آمدم در حالی که در سال ۱۳۵۵ ازدواج کردم.»
  • «اصلاً همسرم من را به خاطر آوازه‌خوان‌بودنم انتخاب کرد؛ چون من نه ظاهر آنچنانی داشتم، نه قد و بالایی. فعالیت‌های هنری من بعد از ازدواج کمتر شد؛ اما ادامه داشت. من در سال ۱۳۵۵ در بلوغ کامل با کیوان قدرخواه که شاعر مدرن و نوپرداز بود، ازدواج کردم. کیوان نوه عمه پدر و مادر من بود و همسایه ما و زیاد به منزل ما می‌آمد. من به تشویق او کتاب‌های بسیاری خواندم. می‌آمد دو کتاب به من می‌داد و می‌گفت: «یک هفته فرصت داری این کتاب‌ها را بخوانی». من بزرگ‌ترین رمان‌ها را در دوره دبستان به خاطر تشویق‌های کیوان خواندم. در آن‌موقع هیچ علاقه‌ای بین ما نبود. بعدها کیوان به دانشکده حقوق تهران رفت و من هم در اصفهان در دانشکده ادبیات درس خواندم و در این فاصله ما همدیگر را ندیدیم. کیوان خیلی علاقه‌مند بود به هنرمندان ادب این مملکت و خانه ما همیشه محفل ادیبان بود و این شاید شانس من بود که در منزلم با بزرگان ادب آشنا شدم و باعث این، همسرم بود.»
  • «مسائل اخلاقی هیچ ارتباطی به هنرمندبودن ندارد. نمی‌شود گردن هنر انداخت. هنرمند یک خلاق است. به قول همسرم: «هر انسانی در خودش یک جهان است و هر هنرمندی یک الهه است. شاید به خاطر داشتن یک کار خوب یا مطرح‌شدن، یک‌سری اتفاقات بیفتد-؛ اما یک هنرمند کافی است تنها کار خوب ارائه دهد برای معرفی خود.»
  • «متأسفانه همه خوانندگان مرد از هم تقلید می‌کنند؛ شما هیچ تشخصی در صداها نمی‌بینید. صداها شخصیت ندارند؛ همه می‌خواهند مثل فلان خواننده شوند و این اشتباه است. خود آن خواننده که هست.»[۱]

دربارهٔ او

[ویرایش]
  • «در میان خوانندگان خانم، استاد ناهید دایی جواد را حائز می‌دانم، صدای ناهید آسمانی است.»[۲]
    • علیرضا افتخاری
  • «صدایش گرم بود، صدایش مخصوص به خودش بود، صداش شبیه به هیچ‌کس دیگری نبود، فرهیخته بود، فروتن بود و مهربان. با یک ترانه در یادها مانده‌است. اما خیلی از ترانه‌هایی را که بعدها پوران و گلپا و دیگران خواندند، او اول خوانده بود.» ناهید دایی جواد در اصفهان در گذشت، دریغ و درد.[۳]
    • پری ملکی (خواننده)

منابع

[ویرایش]
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ