مسعود مسیح کاشانی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
رکنالدین مسعود بن علی کاشانی متخلص به مسیح/مسیحی، همچنین مشهور به حکیم رکنا (؟ -۱۶۵۶م) پزشک و شاعر ایرانی دورهٔ صفوی و از شاعران دربار مغولان هند در سدهٔ یازدهم هجری/هفدهم میلادی بود.
شعر[ویرایش]
ای خواجه که رخ چو بدر آراستهای | تا درنگری چو ماه نوکاستهای | |
امروز بکش باده که فردا چون گرد | از دامن روزگار برخاستهای |
* * * |
من باده ز کوی میفروش آوردم | مغز سر عقل را بجوش آوردم | |
تا بیتو خار و خس بسوزم خود را | خود رفتم و خار و خس بدوش آوردم |
* * * |
آنانکه ز یکدگر جگرریشترند | قومی پستر قبیلهای پیشترند | |
در غربت مرگ بیم تنهایی نیست | یازان عزیز آن طرف بیشترند |
* * * |
روزی که مرا زین ده ویرانه برند | تابوت مرا عاقل و دیوان برند | |
این نقل مکانیست که بیماران را | زین خانهٔ بدشگون بدان خانه برند |
* * * |
سرپنجه زبون شد و دلیری هم رفت | روباهی ما زود چو شیری هم رفت | |
ایام شباب عطسهای بود و گذشت | خمیازهٔ عمر بود پیری، هم رفت[۱] |
منابع[ویرایش]
- ↑ ذبیحالله صفا. تاریخ ادبیات ایران. ج. چهارم. چاپ هفتم. تهران: انتشارات فردوس، ۱۳۸۹. ۴۳۰-۴۳۱. شابک ۹۷۸۹۶۴۳۲۰۴۷۵۴.