مسعود مسیح کاشانی

از ویکی‌گفتاورد

رکن‌الدین مسعود بن علی کاشانی متخلص به مسیح/مسیحی، همچنین مشهور به حکیم رکنا (؟ -۱۶۵۶م) پزشک و شاعر ایرانی دورهٔ صفوی و از شاعران دربار مغولان هند در سدهٔ یازدهم هجری/هفدهم میلادی بود.

شعر[ویرایش]

ای خواجه که رخ چو بدر آراسته‌ای      تا درنگری چو ماه نوکاسته‌ای
امروز بکش باده که فردا چون گرد      از دامن روزگار برخاسته‌ای
* * *
من باده ز کوی می‌فروش آوردم      مغز سر عقل را بجوش آوردم
تا بی‌تو خار و خس بسوزم خود را      خود رفتم و خار و خس بدوش آوردم
* * *
آنانکه ز یکدگر جگرریش‌ترند      قومی پس‌تر قبیله‌ای پیش‌ترند
در غربت مرگ بیم تنهایی نیست      یازان عزیز آن طرف بیش‌ترند
* * *
روزی که مرا زین ده ویرانه برند      تابوت مرا عاقل و دیوان برند
این نقل مکانیست که بیماران را      زین خانهٔ بدشگون بدان خانه برند
* * *
سرپنجه زبون شد و دلیری هم رفت      روباهی ما زود چو شیری هم رفت
ایام شباب عطسه‌ای بود و گذشت      خمیازهٔ عمر بود پیری، هم رفت[۱]

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
  1. ذبیح‌الله صفا. تاریخ ادبیات ایران. ج. چهارم. چاپ هفتم. تهران: انتشارات فردوس، ۱۳۸۹. ۴۳۰-۴۳۱. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۳۲۰۴۷۵۴.