مسعود مسیح کاشانی

رکن‌الدین مسعود بن علی کاشانی متخلص به مسیح/مسیحی، همچنین مشهور به حکیم رکنا (؟ -۱۶۵۶م) پزشک و شاعر ایرانی دورهٔ صفوی و از شاعران دربار مغولان هند در سدهٔ یازدهم هجری/هفدهم میلادی بود.

شعر

ای خواجه که رخ چو بدر آراسته‌ای		تا درنگری چو ماه نوکاسته‌ای
امروز بکش باده که فردا چون گرد		از دامن روزگار برخاسته‌ای

* * *

من باده ز کوی می‌فروش آوردم		مغز سر عقل را بجوش آوردم
تا بی‌تو خار و خس بسوزم خود را		خود رفتم و خار و خس بدوش آوردم

* * *

آنانکه ز یکدیگر جگرریش‌ترند		قومی پس‌تر قبیله‌ای پیش‌ترند
در غربت مرگ بیم تنهایی نیست		یازان عزیز آن طرف بیش‌ترند

* * *

روزی که مرا زین ده ویرانه برند		تابوت مرا عاقل و دیوان برند
این نقل مکانیست که بیماران را		زین خانهٔ بدشگون بدان خانه برند

* * *

سرپنجه زبون شد و دلیری هم رفت		روباهی ما زود چو شیری هم رفت
ایام شباب عطسه‌ای بود و گذشت		خمیازهٔ عمر بود پیری، هم رفت