مرگ نور
مرگ نور (به انگلیسی: This Blinding Absence of Light) (به فرانسوی: Cette aveuglante absence de lumière) رمانی از نویسنده مراکشی طاهر بن جلون که در سال ۲۰۰۱ منتشر شده‌است. این اثر برندهٔ جایزهٔ ایمپک دوبلین ۲۰۰۴ شده‌است.
گفتاوردها
[ویرایش]- «ما مدفون شده بودیم. ما را زیر خاک کرده و سوراخ کوچکی برای تنفس باقی گذاشته بودند. اندازهٔ سوراخ فقط در آن حد بود که حداقل هوای لازم برای نفس کشیدن تو بیاید، که آن قدر زنده باشیم و آن قدر در شب زندگی کنیم تا تاوان لازم را پس بدهیم. در این زندان، سرعت مرگ را طوری تنظیم کرده بودند که به آرامی بیاید سراغ مان، تفریح کنان بیاید و همهٔ وقت آدم را به خود مشغول کند. وقت ما که دیگر آدم نبودیم و وقت آن‌هایی که هنوز ما را زیر نظر داشتند. در این شرایط از عقل چه کاری برمی‌آمد؟ امان از «کندی»! کندی، همان دشمن اصلی که پیراهن مرگ تن مان کرده و به زخم‌های ما آن قدر فرصت می‌دهد تا باز بمانند و خوب نشوند. کندی که قلب ما را با آهنگ دلپذیر آدم‌های نیمه مرده به تپش درمی‌آورد. گویا باید آرام آرام خاموش می‌شدیم. انگار شمعی دور از خود بودیم.»[۱]
- «در شرایط سخت است که پیش پا افتاده‌ترین چیزها، خارق‌العاده و دوست داشتنی می‌شوند.»
- «آموخته‌ام که هرگز در مورد شخصیت آدم‌ها قضاوت نکنم. چه حقی برای قضاوت دارم؟ من هم انسانی هستم شبیه بقیهٔ انسان‌ها.»
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]
- ↑ طاهر بن جلون، مرگ نور، ترجمهٔ محمدهادی خلیل‌نژادی و بهمن یغمایی، نشر چشمه، ۱۳۹۰.