محمدمهدی مظلومزاده با تخلُّص مظلوم (۲۲ مارس ۱۹۴۸، کازرون - ۲۴ مارس ۲۰۰۵، کازرون) شاعر و مؤلف ایرانی؛ همکار ابوالقاسم انجوی شیرازی در رادیو و پژوهشگر فرهنگ عامیانه بود.[۱]
شمیم نرگسزار
پیکرت، شاهکار زیباییست | |
چهرهات، ماهتاب دنیاییست |
دیدگات تو، اختران شب | |
چین زلف تو، موج دریاییست |
بوی تو چون شمیم نرگس زار | |
روی تو، بوتههای صحراییست |
گونههایت، گل انار سرخ | |
لب تو، چشمهٔ گواراییست |
تن تو، باغی از بلور و شعر | |
عشق تو گرم و پاک و رؤیاییست |
با تو باشد خزان من چو بهار | |
بیتو، کارم همیشه شیداییست[۱] |
بهار عشق!
در فصل گل و بهار زیبا | |
رقص شجر است و شوق گلها |
جاریست ز چشمهسار شادی | |
انهار طرب، به دشت و صحرا |
از رنگ نشان سبز بُستان | |
خُرّم شده صحنههای رؤیا |
لب باز نموده گل به خنده | |
چون نرگس و یاس و نسترنها |
بر شیفتگان خود، ستاره | |
چشمک زند او بدون پروا |
پیروز، سپاهیان یوسف | |
در عشق و نبرد با زلیخا! |
تا هست بهارِ عشق، مظلوم! | |
باع و چمنش بُوَد فریبا[۱] |