محمدمهدی مظلوم‌زاده با تخلُّص مظلوم (۲۲ مارس ۱۹۴۸، کازرون - ۲۴ مارس ۲۰۰۵، کازرون) شاعر و مؤلف ایرانی؛ همکار ابوالقاسم انجوی شیرازی در رادیو و پژوهشگر فرهنگ عامیانه بود.[۱]
شمیم نرگس‌زار
| پیکرت، شاهکار زیبایی‌ست | |
چهره‌ات، ماهتاب دنیایی‌ست |
| دیدگات تو، اختران شب | |
چین زلف تو، موج دریایی‌ست |
| بوی تو چون شمیم نرگس زار | |
روی تو، بوته‌های صحرایی‌ست |
| گونه‌هایت، گل انار سرخ | |
لب تو، چشمهٔ گوارایی‌ست |
| تن تو، باغی از بلور و شعر | |
عشق تو گرم و پاک و رؤیایی‌ست |
| با تو باشد خزان من چو بهار | |
بی‌تو، کارم همیشه شیدایی‌ست[۱] |
بهار عشق!
| در فصل گل و بهار زیبا | |
رقص شجر است و شوق گل‌ها |
| جاری‌ست ز چشمه‌سار شادی | |
انهار طرب، به دشت و صحرا |
| از رنگ نشان سبز بُستان | |
خُرّم شده صحنه‌های رؤیا |
| لب باز نموده گل به خنده | |
چون نرگس و یاس و نسترن‌ها |
| بر شیفتگان خود، ستاره | |
چشمک زند او بدون پروا |
| پیروز، سپاهیان یوسف | |
در عشق و نبرد با زلیخا! |
| تا هست بهارِ عشق، مظلوم! | |
باع و چمنش بُوَد فریبا[۱] |
