محمدعلی مکرم اصفهانی

محمدعلی بن علی مُکُرَّم حبیب‌آبادی با تخلُّص مکرّم و شهرت مکرم اصفهانی (۱۸۸۷، حبیب‌آباد برخوار - ۱۹۶۴، اصفهان) روزنامه‌نگار، کنشگر آزادی‌خواه، شاعر و وکیل ایرانی بود.

گفتاوردها

ای بی‌خبر

گر روی ماهرویان دیدن حرام باشد		ای بی‌خبز ز آیین، واجب کدام باشد
مه در فلک ندارد این زلف و خال و خط را		گر دارد این فضایل ماه تمام باشد
زین حسن و این ملاحت وین لطف و این صباحت		شرط است شکر نعمت تا بر دوام باشد
گر هستی اهل پرهیز، از شیخ سفله بگریز		کاین سبحهٔ دل‌آویز باشد که دام باشد
در آتش فرافت در جوش و در خروشم		بگذار تا بسوزم کاین پخته خام باشد
با گلرخان زیبا دست ار دهد تماشا		آنجاست گلشن ما در هر مقام باشد
گر عکس لعل رویش بر جام باده افتد		لعلم به جام باشد، بختم به کام باشد
گر موی مشکبویت سازی رها به رویت		آشفته‌دل چو مویت هر صبح و شام باشد
ما را به نکهت گل نبود نیازمندی		زیرا که خاک راهش گل بر مشام باشد
تا گفتگوی مکرم باشد به وصف رویش		بس بر مذاق هرکس، شیرین کلام باشد

هارون ولات (شعر اصفهانی)

یا هارون ولات معجزه را گُرُّ و گُرِش کون		خشت لحد ملا نصیر را اجرش کون
آن بز که به پا قلعه بسی معجزه‌ها کرد		یا هارون ولات ان بزی چی را شترش کون
صد بار قر تخم حلال از تو شفا یافت		یک بار تو یک تخم حرومی را قرش کون
هر کس به رواق تو زند لاس به زنها		یا هارون ولات چردا برم بی چچرش کون
هر زن که به اطراف ضریحت به طواف است		از پنجره یک مشت نخوچی پری چادرش کون
آرند مریضی به پناهت که کند قی		یا هارون ولات رحم تو بر عروعرش کون
هر کس که بود دزد بده ره به پناهت		در خوردن اموال خلایق ننرش کون
چون بره نذری ز برای تو بیارند		کن قسمت سادات و بشب جنده خورش کون
هر کس که کند سجده به دور حرم تو		یا هارون ولات شمع گچی در دبرش کون
در خارجه تکمیل معادن عجبی نیست		این رودخونه یک معدن ریگ است تو درش کون
بر گنبد تو صدر کند این همه تعظیم		اعلانی بچسبان و خلیفه پا درش کون
گر حاکم این شهر سر از حکم تو پیچد		از شورش و از معجزه کردن پا برش کون
خادم چو بریزد کپ می را به پیاله		با خادم زن قحبه بفرما که پرش کون
حیف است رواقت نشود آیینه کاری		آنجا حاجی الماس مارا شیشه برش کون
ای آنکه کنی نذر به آمرزش اموات		نذری پی تعمیر کنار باب و کرش کون