فتحعلی اویسی

از ویکی‌گفتاورد

فتحعلی اُوِیسی (۲۱ ژانویه ۱۹۴۵ – ۵ اکتبر ۲۰۲۱) (۲۱ دی ۱۳۲۴ – ۱۳ مهر ۱۴۰۰) بازیگر و کارگردان ایرانی بود. زادهٔ روستای فُردوی قم، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ کارگردانی از دانشگاه ایالتی تکزاس، ایالات متحده؛ از سال ۱۹۷۵م/ ۱۳۵۴ش به سینما درآمد و از ۱۹۸۳م/ ۱۳۶۲خ به تلویزیون، ونقش‌های کمدی و غیر کمدی بسیاری آفرید. به سن ۷۵ سال بر اثر سکته مغزی در تهران درگذشت و در بهشت زهرا دفن شد.

گفتاوردها[ویرایش]

  • دوست دارم در پایان یک کار و هنگامی که لطمه‌ای به آن نخورد، بمیرم. سینمایی یا تلویزیونی، فرقی نمی‌کند. سکته کنم، بد نیست. بالاخره مرگ راهی است که باید رفت. دوست ندارم در رختخواب بیفتم. دوست دارم ارتباطم با جهان هستی یک دفعه قطع شود.
    • «سنگ قبر» (۱۳۹۴ش/۲۰۱۵م)، پوریا تابان، شابک:9786007299326[۱]
  • همهٔ مردم خواهر و برادر من هستند؛ وقتی همهٔ ما از یک جنس هستیم. وقتی همهٔ نواده‌های یک نفر هستیم؛ برای همین گفته می‌شود بنی آدم اعضای یکدیگرند حیف است هنگام نیاز به یکدیگر کمک نکنیم؛ تولد و مرگمان شبیه هم است.
    • ۲۱ تیر ۱۳۹۵/ ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۶، در برنامهٔ «خندوانه»

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ