غزاله علیزاده

از ویکی‌گفتاورد

غزاله علیزاده (۱۳۲۵–۱۳۷۵)، داستان‌نویس ایرانی.

دارای منبع[ویرایش]

  • «بازمی‌گردیم با کاغذهای شکلات و ته‌بلیط‌های نمایش در جیب و تکه‌هایی از اعلان‌های پاره در دست، تا تار و پود آنچه را که از دست رفته، در رؤیا ببافیم. رؤیاهای بی‌خریدار.»
    • آخرین اثر چاپ شده در مجلهٔ آدینه، نوروز ۷۵
  • «ما همیشه دیر می‌رسیم. رسم داریم که دیر برسیم. ملتی دیری‌ایم. به ضیافت فرشتگان نیز اگر دعوت شویم، زمانی می‌رسیم که بقایای سرور را، بادهای مسموم شیاطین به این سو و آن سو می‌برند.»
  • «ما طوری رفتار می‌کنیم که انگار هیچ گذشته‌ای نداریم. هر روز متولد می‌شویم، هر شب می‌میریم».
    • مصاحبه با مجلهٔ «گردون» شمارهٔ ۵۱، مهرماه ۱۳۷۴
  • «احساس غربت، در هر شرایطی تسکین‌ناپذیر بود. چه در سرزمین خودم و چه در آن سوی مرزها.»
    • دربارهٔ مدت اقامت تحصیلی در فرانسه
  • «با سپاس از داوران جایزه و بانیان آن، از گرداب گذر، انتظار برنامه‌ریزی برپایهٔ جایزه نداشته باشید. دستاویز من برای ادامهٔ زندگی، ساختن جهانی است منظم، دنیای رمان یا داستان، به امید گرفتن ضرب هرج و مرج جهان بیرون.»
    • پس از جایزهٔ بهترین مجوعهٔ داستان سال ۷۳ برای «چهارراه»

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ