علیرضا فولادی (۱۹۶۶، قم) استاد دانشگاه، شاعر و روزنامهنگار ایرانی است.[۱]
صدای صداها
من کیستم؟ تبلور آوازی از سکوت | |
یا بر زبان ثانیهها، رازی از سکوت |
آیینهام، که ریخته آینهساز عشق | |
در برق برق پیکرهام، نازی از سکوت |
نور اتاق سادگی پینه بستهام | |
سر میزند ز پنجرهٔ بازی از سکوت |
من نیستم، دمی که «تویی» هست نیستم | |
حتی صدای مبهم و ناسازی از سکوت |
در پیشت ای صدای صداها، برابر است | |
بود و نبود قافیهپردازی از سکوت[۱] |
بیتو!
بس که با گریه زیستم بیتو | |
چشم خود را گریستم بیتو |
زندگی باورم نخواهد کرد | |
بس که با مرگ، زیستم بیتو |
شانهام بوی بال میگیرد | |
گاهگاهی که نیستم بیتو |
ای تمام من! ای تمام من! | |
کیستم بیتو؟ کیستم بیتو؟ |
یاد تو دستگیر من شده است | |
تا سراپا بایستم بیتو[۱] |