«در شعرهای یمینی شریف چون روح کودکان، صداقت، سادگی، روانی، زلالی، راحتی و صفای درون حرف اول را می‌زند. به همین دلیل هم هست که واژه‌های کودکانه اش به دل می‌نشست و حلاوتِ خاصی داشت. او به تعلیم و تربیت کودکان علاقه‌مند بود. به همین جهت هم درونمایه سروده‌هایش بیشتر تعلیمی و نصیحتی هستند… شعرهای او نه تنها خشونت را القا نمی‌کرد بلکه مثل وجود خودش، خیلی هم لطیف بود. به قول صمد بهرنگی که می‌گفت او برای کودکان نازک‌نارنجی شعر می‌سراید! من هم به جرات می‌توانم بگویم عباس یمینی شریف، «سعدی شعر کودک» است.»
این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید.