سلمان ساوجی
سلمان ساوجی، خواجه جمال‌الدین سلمان‌بن خواجه علاء‌الدین محمد دارای قصیده‌های شیوا و مثنوی‌ها و رباعیات است. زادروز: (۷۰۹ هجری قمری) در ساوه. وی به سال (۷۷۸ هجری قمری) در زادگاه خود درگذشت.
دارای منبع
[ویرایش]دیوان
[ویرایش]- «باد نوروز از کجا این بوی جان می‌آورد// جان من پی تا به‌کوی دلستان می‌آورد»
- «جهنمی ِهجاگو، عبید زاکانی// مقرراست به بی‌دولتی و بی‌دینی// اگرچه نیست ز قزوین و روستازاده‌ست// ولیک می‌شود اندر حدیث قزوینی»
- «شعر من شعر است شعر دیگران هم شعر لیک// ذوق نیشکر کجا یابد مذاق از بوریا»
- «کامروز می‌کنند ز بهر دوام نام// شاهان روزگار توسل به شعر من»
- «گر سر و ترک کلاه فقر داری ای فقیر// چار ترکت باید اول تا رود کارت به پیش// ترک اول ترک مال و ترک ثانی ترک جاه// ترک ثالث ترک راحت ترک رابع ترک خویش»
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکی‌گفتاورد کمک کنید. |