«به نظرم می‌رسد که جامعه روسیه هنوز پذیرای بقیه دنیا نیست. شکست‌های پس از پرسترویکا باعث شده مردم روسیه دنیای بیرون از روسیه را رد کنند. این کشور دوباره به جامعه‌ای بسته تبدیل شده و لیبرال کلمه‌ای کثیف است. خیلی از مردم روسیه وقتی پوتین از روسیه بزرگ صحبت می‌کند و دشمنانی که روسیه را احاطه کرده‌اند، ایده‌های او را می‌پذیرند چون شبیه به چیزهایی است پیش از این در جامعه روسیه تبلیغ می‌شده است. فقط این نکته را در نظر بگیرید: چند ماه بیشتر طول نکشید که اوکراینیها و روسها که پیش تر برادر هم بودند به جان هم افتادند. تصورش مشکل است. مادر من اوکراینی است، پدرم اهل بلاروس است وآدم مثل من زیاد است.»
«فکر کنم مدت هاست دنیا به این نتیجه رسیده باشد که در قلمروی فدراسیون روسیه حکومتی اقتدارگرا بر سر کار آمده که اقتصاد بسته‌ای را به وجود آورده و فرآیندهای سیاسی ناسالمی را آغاز کرده است. دنیا دربارهٔ بازگرداندن اوضاع به حالت عادی فکر کرده و البته خود ولادیمیر پوتین این امکان را به وجود آورده است که دنیا رژیم فعلی در روسیه را که تهدیدی برای صلح جهانی است، از میان بردارد. کریمه و اوکراین نوعی دام برای پوتین است و پوتین در این دام افتاده است. فکر می‌کنم شمارش معکوس برای سقوط رژیم او آغاز شده است.»
«در روسیه، متأسفانه یک سنت قوی رهبری استبدادی وجود دارد و مردم می‌ترسند صادقانه حرف بزنند حتی در خانه‌ها… از آنجا که سرنوشت مردم وابسته به رئیس کرملین است، آنها تلاش می‌کنند حتی در فکرشان به او وفادار باشند..»
«رفتار روسیه نه فقط در اوکراین بلکه در کل مرا نگران می‌کند. روسیه به ما می‌گوید که می‌خواهد قدرتی جهانی به حساب بیاید که حوزه‌های نفوذ خود را دارد و منافعش در این حوزه‌ها محترم شمرده می‌شود. اما من فکر می‌کنم که این سیاستها غلط و مربوط به قرن نوزدهم است. قدرت کشورها نباید متکی بر ارتش و سلاحهای هسته‌ای شان باشد. در قرن بیست و یکم قدرت کشورها باید ناشی از موفقیت مردم آن کشورها باشد.»
«باید پذیرفت که همیشه نظرات روسیه و دیگران در زمینه آزادی بیان و رسانه‌ها در روسیه متفاوت بوده است. اغلب از ما انتقاد می‌شده و هنوز هم انتقاد می‌شود. در این زمینه ما موضع خودمان را داریم. شاید در روسیه رسانه‌ها با بقیه اروپا فرق داشته باشند. تفاوت‌های تاریخی وجود دارد و موضوع رشد و گسترش رسانه‌ها هم مطرح است. من خودم به ندرت تلویزیون نگاه می‌کنم یا روزنامه می‌خوانم و تقریباً تمام اطلاعاتم را از اینترنت می‌گیرم. نیمی از مردم روسیه هم همین کار را می‌کنند. همان‌طور که می‌دانید در اینترنت هیچ قانون و مقرراتی وجود ندارد. تمام دیدگاه‌ها ارائه می‌شود. حتی بدون رودربایستی بگویم عقاید بسیار افراطی؛ بنابراین این حرف را که برخی مردم در این روزها به همه اطلاعات دسترسی ندارند، نباید جدی گرفت.»
«روسیه تنها کشور جهان است که انسان در عین اقامت در آن دچار غم غربت می‌شود.»
جان آپدایک «فرهنگ گفته‌های طنزآمیز»، رضی هیرمندی، نشر فرهنگ معاصر، شش ۱۰۷۱
«منکشورم را خوب می‌شناسم و می‌توانم به یقین بگویم که در جامعهٔ ما جریان مدوام و جالب توجهی در حرکت است که همه‌ساله چیز تازه‌ای در اجتماع و افراد آن پدیدمی‌آورد.»
.svg)