داریوش اسدزاده
_(cropped).jpg)
داریوش اسدزاده (۲۳ نوامبر ۱۹۲۳ – ۲۵ اوت ۲۰۱۹) (۱ آذر ۱۳۰۲ – ۳ شهریور ۱۳۹۸) بازیگر ایرانی بود. زادهٔ کرمانشاه و بزرگ‌شدهٔ تهران، از هنرستان هنرپیشگی تهران و دانشکدهٔ بازرگانی و دارایی دانش‌آموخته شد و سال‌ها در خدمت وزارت دارایی بود. از سال ۱۹۴۱م/ ۱۳۲۰ش به بازیگری در تنائر و از ۱۹۵۴م/ ۱۳۳۳ش به سینما درآمد. نمایش‌های بسیاری بازی کرد و در فیلم‌های بسیاری تا سال ۲۰۱۸م/ ۱۳۹۷ش نقش آفرید، همچنین در مجموعه‌های تلویزیونی ظاهر شد.[۱] به نویسندگی نیز روی آورد و کتاب‌هایی دربارهٔ تاریخ هنر تئائر در تهران و ایران نگاشت. به سن ۹۵ سالگی درگذشت و در بهشت زهرا دفن شد.
گفتاوردها
[ویرایش]- وقتی عاشق [کاری] باشید هیچ وقت خسته نمی‌شوید. حتی اگر ۴۸ ساعت هم کار کنید.
- ۲۱ مارس ۲۰۱۵/ ۱ فروردین ۱۳۹۴، گفتگو با «ایسنا»[۲]
- وقتی عاشق هستید ممکن است از هزینهٔ ناهار و شام خود هم بزنید و برای آنچه که می‌خواهید پول پرداخت کنید.
- ۱۲ مه ۲۰۱۵/ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، مصاحبه با «قدس»[۳]
- مادرم بهترین حامی‌ام بود. مادر خیلی گرانبهاست.
- خدابیامرزه پدرم رو. تقریباً با هر کاری که من می‌کردم مخالف بود ولی خب، آخرش هم من مطرب شدم.
- خوشبختی و بدبختی هر کسی دست خودش است. آدم‌ها خودشان باعث خوشبختی و بدبختی‌شان می‌شوند.
- ۲۹ نوامبر ۲۰۱۷/ ۸ آذر ۱۳۹۶، مصاحبه با «همشهری»[۴]
- پایه و اساس هر چیزی در جامعه، خانواده است. این جمله را محکم می‌گویم و از شما هم می‌خواهم با تأکید بنویسید. چون خانواده نقش بی‌نظیری دارد و باید به آن توجه کنیم.
- ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۹/ ۲۰ تیر ۱۳۹۸، گفتگو با «مشرق»[۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۲۸. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ «نپرسید! نمی‌توانم چیزی بگویم». ایسنا، ۱ فروردین ۱۳۹۴.
- ↑ «برای کتابخوان شدن باید عاشق شد/ کتابخانه‌ام از گوگل هم بهتر است». قدس، ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴.
- ↑ «نزدیک بود زیر ماشین رضا شاه بروم». همشهری، ۸ آذر ۱۳۹۶.
- ↑ «داریوش اسدزاده:کاش بچه‌هایم را می‌دیدم!». مشرق، ۲۰ تیر ۱۳۹۸.
