توران مهرزاد
ظاهر
فاطمه بزرگمهریراد مشهور به توران مهرزاد (۱۹۳۰م-۲۰۲۳م) (۱۳۰۹خ-۱۴۰۲خ) صداپیشه و بازیگر ایرانی است. زادهٔ تهران، دیپلمگرفتهٔ ادبی؛ از سال ۱۹۴۴م/ ۱۳۲۳ش به تئاتر، از ۱۹۵۶م/ ۱۳۳۵ش به صداپیشگی در رادیو، از ۱۹۶۸م/ ۱۳۴۷ش به سینما و از ۱۹۷۴م/ ۱۳۵۳ش به تلویزیون درآمد و نقشهای بسیاری تا ۱۹۹۹م/ ۱۳۷۸ش بازی کرد. پس از بازنشستگی از سینما به بازی در نمایشهای رادیویی روی آورد. چندین جایزه بازیگری از جشنوارههای مختلف گرفت و چند کتاب دربارهٔ بازیگری نوشت.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]- من سربلند هستم و افتخار میکنم برای هنر مملکتمان کاری انجام دادم و در تئاتر، سینما، تلویزیون و رادیو نقشهای خوبی بازی کردم، نقشهایی که در ذهن مردم ماندگار شدهاند. شاید برخی با خودشان بگویند من دیگر پیر شدهام و نباید فعالیت کنم، اما با صدای بلند میگویم پیر نیستم و هنوز هم توان کار دارم. به همین دلیل هنوز هم در رادیو فعالیت میکنم.
- من میگویم نباید از زندگیمان ناراضی باشیم و باید شکرگزار محبتها و نعمتهای الهی باشیم. بازیگری برای من عشق است و دلم میخواهد تا روزی که نفس میکشم این حرفه را ادامه بدهم.
- همیشه نقش را جزئی از وجود خودم میدانم. به همین دلیل با انرژی و با تمام توانم کار میکنم.
- عاشقانه رادیو را دوست دارم. دلم میخواهد آخرین نفسم را در رادیو بکشم. چون خانه اول و آخرم رادیوست.
- وقتی مردم نسبت به من لطف دارند، دلم میخواهد تا جایی که میتوانم برای آنها کار کنم. هر روز میتوان چیز تازهای یادگرفت و برای رشد فردا باید امیدوار باشیم. عمرم را برای هنر گذاشتم و تا امروز سعی کردهام هر روز برایم روز تازهای باشد. تلاش دارم این روند را تا آخرین روزی که فعالیت میکنم، ادامه بدهم.
- معتقدم زمانی که هدف زندگیمان درست انتخاب شود، میتوانیم در کار و زندگی رشد کنیم و به تحول منجر شویم.
- معتقدم زمانی که ما به کارمان علاقه داشته باشیم، بدون تردید برایش انرژی زیادی خواهیم گذاشت. من عاشقانه کارم را دنبال میکنم. این عشق از همان روز اول فعالیتم در رادیو همراه من بوده و تا امروز نیز ادامه دارد.
- من با تمام حسم دعای صبحگاهی را میخواندم و خوشبختانه مردم نسبت به این دعای صبحگاهی واکنشهای مثبت داشتند و به من میگفتند وقتی خدا را اینطور با شکوه صدا میکنی، ما احساس میکنیم به همه آرزوهایمان میرسیم. همچنین اولین زنی بودم که وقتی تلویزیون افتتاح شد، در آثار آن بازی کردم و اولین زنی هستم که وقتی جلوی سالن تئاتر ما را در دوره دکتر مصدق گرفتند، جلوی مجلس بهارستان اعتصاب کردم و سه روز غذا نخوردم. در آن سالها ۱۸ سالم بود و پسرم شیرخواره بود. مادرم پسرم را از لای نردهها به من میداد که به او شیر بدهم. در مجموع در این سالها هر کاری که از دستم برمیآمد برای هنر انجام دادم. همه نقشهایم را دوست دارم و با تکتک شخصیتهایی که بازی کردم، راه رفتم، نفس کشیدم و زندگی کردم.
- ۲۵ اکتبر ۲۰۱۳/ ۳ آبان ۱۳۹۲؛ مصاحبه با «جام جم»[۲]
- بزرگترین هنرمندان دنیا اول به دنیای تئاتر وارد شده و بعد به سینما میروند. کسی که تئاتر کار نکرده باشد در سینما چیزی نیست.
- ۲۱ فوریه ۲۰۱۷/ ۳ اسفند ۱۳۹۵؛ در تشییع خواهرش ایران بزرگمهریراد[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ امید، جمال. فرهنگ سینمای ایران. تهران: نگاه، ۱۳۷۷ش-۱۹۹۸م. ۴۴۲. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۸۹۲.
- ↑ «انتظار برای نقش خوب لذتبخش است». جام جم، ۳ آبان ۱۳۹۲. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱۶ ژوئن ۲۰۲۲.
- ↑ «اشکهای توران مهرزاد بدرقه راه خواهر شد». ایسنا، ۳ اسفند ۱۳۹۵. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱۶ ژوئن ۲۰۲۲.