طاووس خانم شهرتیافته به لقب تاجالدوله (۱۷۹۴، اصفهان - ۱۸۸۱، نجف) شاعر و خوشنویس ایرانی گرجیتبار و چهل و دومین همسر فتحعلی شاه قاجار بود. [۱]
| باد از سر کوی تو گذشتن نتواند | |
پیغام من دلشده را پس که رساند |
| تا کی به صبوری بفریبم دل خود را | |
دیگر دل بیچاره صبوری نتواند[۱] |
****
| میکشم بسکه ز دربان درت جور و ستم | |
راه آمد شدم از کوی تو مسدود بود[۱] |
****
| زده از دو ره صف مژه بهر قتلم | |
کجا یک تنی با سپاهی برآید[۱] |
****
| مرغی که به دام تو اسیر است | |
دیگر نکند هوای صحرا[۱] |
****
| گفت شنیدهام که تو شکوه کنی ز خوی من | |
مایل کشتنم شده ترک بهانهجوی من |
| گفتمش ای خجسته رو فصل گل است می بده | |
گفت که نام گل مبر در بر رنگ و بوی من |
| اندر سر کوی تو بسی منتظراناند | |
شاید ز ره لطف تو از خانه در آیی[۱] |
****
| به تاجالدوله چون دادم لقب شاه | |
گذشت از آن سرم از طارم ماه |
| همیشه بخت با او هست، نبود | |
کسی با ذات، غیر سایهٔ همراه[۱] |
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ مشیر سلیمی، علیاکبر. «تاجالدوله». در زنان سخنور. ج. اول. تهران: مؤسسهٔ مطبوعاتی علمی، سال ۱۹۵۶م. ص ۱۴۰.