بدیع‌الزمان فروزانفر

محمّدحسن بدیع‌ُ‌الزّمان فُروزان‌فَر (۵ سپتامبر ۱۸۹۷، بشرویه، فردوس - ۶ مه ۱۹۷۰، تهران) ادیب، استاد برجستهٔ زبان فارسی، پژوهشگر ادبی، مؤلف و شاعر ایرانی؛ شاگرد عبدالجواد ادیب نیشابوری بود.

گفتاوردها دربارهٔ او

• «بزرگانی مانند مرحوم علامه قزوینی یا مرحوم فروزانفر که پیشروان تحقیق در ایران بودند، امکان نداشت جمله‌ای بی منبع و مآخذ از گذشتگان یا دربارهٔ گذشتگان بگویند. من شاگرد استاد فروزانفر بودم، وقتی به کلاس درس می‌آمد پوشه‌ای زیر بغل داشت که پر از مدارک و مستندات و مآخذ درس‌های ادبیات بود. هر مطلبی که بیان می‌کرد، مستنداتش را از پوشه بیرون می‌آورد و نشان دانشجویان می‌داد و به ما توصیه می‌کرد هیچ مطلبی را بدون سند و مدرک نپذیرید. محققانی مانند فروزانفر در فرهنگ و ادبیات ما گوهری کمیابند.»
  • منوچهر دانش‌پژوه، ۱۳۹۲
• «معلم و استادی دلسوز و صمیمی بود. درس او تنها تعلیم نبود، هم تهذیب بود و هم درعین حال تفریح. با این همه، توفیق او در کار معلمی در بین استادان ادب عصر به کلی بی‌سابقه بود…»
  • عبدالحسین زرین‌کوب