پرش به محتوا

امین تارخ

از ویکی‌گفتاورد

امین تارُخ (۱۱ اوت ۱۹۵۳ - ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲) (۲۰ مرداد ۱۳۳۲ - ۲ مهر ۱۴۰۱) بازیگر ایرانی است. زادهٔ شیراز، دانش‌آموختهٔ رشتهٔ هنرهای نمایشی به سال ۱۹۷۷م/ ۱۳۵۶ش و کارشناسی ارشد مدیریت امور فرهنگی به سال ۱۹۸۶م/ ۱۳۶۴ش؛ از ۱۹۷۱م/ ۱۳۵۰ش به تئائر، از ۱۹۸۲م/ ۱۳۶۱ش به سینما و از ۱۹۷۶م/ ۱۳۵۵ش به تلویزیون درآمد و نقش‌های بسیاری آفرید.[۱]

گفتاوردها

[ویرایش]
  • ما زمانی پدر را بدرستی درک می‌کنیم که از دستش می‌دهیم. آن‌وقت است که متوجه می‌شویم تکیه‌گاهمان را از دست داده‌ایم. تازه می‌فهمیم که پدر و مادر باعث شده‌اند تا بتوانیم به این کره خاکی چنگ بیندازیم و خودمان را حفظ کنیم. واقعیت این است، وقتی والدینت را از دست می‌دهی، در این دنیا رها می‌شوی، آن‌وقت است که تنهایی مطلق را تجربه می‌کنی و احساس بغض و گریه تا ابد رهایت نخواهد کرد.
    • ۲۰ آوریل ۲۰۱۶/ ۱ اردیبهشت ۱۳۹۵؛ مصاحبه با «جام جام»[۲]
  • سن آدم که بالا می‌رود، سختگیرتر هم می‌شود.
  • اهل هنر، دلشکستگی مردم را طاقت نمی‌آورند.
  • به نظرم از هفت میلیارد نفر جمعیت کره زمین، حداقل شش میلیارد نفر به بازیگری علاقه دارند، اما استعداد در بازیگری حرف اول را می‌زند، استعداد اکتسابی نیست و یک ودیعه خدادادی است.
    • ۱۰ اوت ۲۰۱۶/ ۲۰ مرداد ۱۳۹۵؛ مصاحبه با «جام جام»[۳]
  • او در سال ۱۴۰۰ در انتقاد از حذف الناز حبیبی از یکی از برنامه‌های تلویزیونی گفت: «ای کاش حداقل نام میهمان زیرنویس می‌شد. چرا که چهره ایشان را مطلقاً ندیدیم و چنانچه مجری نامشان را ذکر نمی‌کرد نمی‌دانستیم با کدام هنرمند روبرو هستیم! آخر چه لذتی دارد سانسوری که سازندگان برنامه را وادار کند نمای نزدیک از آن مجری و نمای دور از آن میهمان باشد تنها به دلیل زن بودن؟»[۴]
  • آخرین عکسی که در حساب اینستاگرام امین تارخ هم‌رسانی شده عکسی از مهسا امینی است و در بخشی از شرح آن نوشته شده: «صبح ما تاریک است و روزمان تاریکتر. باشد که چنین نباد».[۵]

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ