اسیری لاهیجی
ظاهر
شمسالدین، محمد بن یحیی اسیری لاهیجی (دههٔ ۱۴۳۰، لاهیجان - ۱۵۰۶، شیراز) فقیه، صوفی و شاعر ایرانی بود.[۱]
گفتاوردها
[ویرایش]عالم چو نقش موج به بحر وجود اوست | بود همه جهان به حقیقت نمود اوست[۱] |
اگر حجاب دویی از میانه برخیزد | یقین که ناظر نور لقا توانی بود[۱] |
ای بیخبر از حالت رندان خرابات | زین مینچشیدی که شدی سوی مناجات | |
تا مست ازین مینشوی باز ندانی | اسرار دل اهل دل از شطح و ز طامات[۱] |
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ هدایت، رضاقلیخان. «اسیری لاهیجی رحمة اللهّ علیه». نصرتالله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۴۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.