احمد برازجانی

احمد برازجانی (۱۹۱۹، برازجان - ۱۱ نوامبر ۲۰۱۲، شیراز) پزشک، نویسنده و شاعر ایرانی بود.

گفتاوردها

تپه و دشت و دامن و کهسار		کرده بر تن قبای سبز بهار
سر برون‌کرده کودکان چمن		نرم نرمک ز بوته و اشجار
ابر بارد به هر طرف لؤلؤ		باد باشد به هر طرف زنگار
گشته گیتی به سان بوقلمون		رنگ رنگ از شکوفه و ازهار
راغ کرده به تن قبای سبز		باغ پوشیده مخمل گلدار
سبز و سرخ و سپید و زرد و بنفش		برده نقاش طبع یک جاکار
موقع آن رسیده کاندر باغ		با تو ای دل پری رخسار
گوشهٔ خلوتی به چنگ آریم		باده نوشیم بر لب جوبار
باده‌ای صفاتر ز ژالهٔ صبح		بادهٔ سرخ‌تر ز لعل نگار
تو بنوشی ز دست من می ناب		من بچینم ز روی تو گلنار

* * *

بیا شاد آمدی آرام جانم		بیا ای لعل تو قوت روانم
بیا ای رو تو خوشتر ز جنت		ترحم کن بنه بر دیده منت
بیا ای ماه من یک لحظه داخل		دمی مأوی نما در خانهٔ دل
بیا ای بی‌تو تلخ این زندگانی		حرامم باد عیش و شادمانی
بیا که عشق تو سوزد دلریش		زند بر جانم آتش هر زمان بیش
بیا ای شوخ‌چشم فتنه‌انگیز		بر این آتش ز رحمت جرعه‌ای ریز
بیا تا گیرمت چون جان در آغوش		در آغوشت کنم خود را فراموش

* * *

هر چند طبیب و درد را درمانم		هرچند علاج هر مرج می‌دانم
بیمار شدم ز عشق زیبارویی		او گشته طبیب من و من حیرانم

* * *

ای آنکه رموز عشق را می‌دانی		در دیدهٔ من میل مرا می‌خوانی
بهر چه به یک دست مرا می‌گیری		با دست دگر ز خویشتن می‌رانی