ابوتراب‌بیگ بن علی اَنجَدانی با تخلص و شهرت فُرقَتی (؟ - ۱۷ اوت ۱۶۱۶) شاعر ایرانی و مقام‌دار دربار عباس صفوی یکم بود.
| جهان را تیره دارد نالهٔ من | |
قمر ره گم کند در هالهٔ من |
| شود دامانش از خون جگر تر | |
صبا گر بگذرد بر لالهٔ من |
| در ایام غمت بی‌غم تنی نیست | |
ز خون دیده خالی دامنی نیست |
| ز شور بلبلانم گشت معلوم | |
که گل چیدن کم از خون کردنی نیست |
| روزی که ثبت را به شراب اندودند | |
زلف سیهت بمشک تاب اندودند |
| چون کرد قضاخانهٔ حسن تو تمام | |
دیوار و درش بآفتاب اندودند |
| ما مجنونیم و چرخ ویرانهٔ ماست | |
مه پرتوی از چراغ کاشانهٔ ماست |
| خورشید منیر روزن خانهٔ ماست | |
عالم صدف گوهر یک‌دانهٔ ماست[۱] |
